Geen producten in je winkelwagen.
Ieder jaar rond deze periode denk ik terug aan één van de meest ingrijpende stappen in mijn loopbaan, toen ik een job met zekerheid in het volwassenenonderwijs inclusief vaste benoeming inruilde voor een job zonder zekerheid. Ik had een missie en die is sedertdien eigenlijk niet veranderd. De weg ernaartoe verloopt zigzag. Tien jaar geleden schreef ik deze blogpost naar aanleiding van wat uiteindelijk één van mijn drie grootste leerervaringen is gebleken.
Mijn dochter slaapt de laatste tijd moeilijk in. Haar rechterbeen doet pijn. Groeipijn. Als de dood is ze dat haar rechterbeen langer zal worden dan haar linkerbeen. Groeien gaat altijd gepaard met een beetje pijn, suste ik. Net als mijn dochter, sliep ook ik de afgelopen maanden moeilijk in. Groeipijn. Als de dood was ik dat de sector waarin ik mensen kon helpen groeien, de sector zou worden die mijn eigen groei in de weg zou staan. En dan moet je durven springen.
Dus ik heb gesprongen. Nochtans, ik ‘ademde’ volwassenenonderwijs. Levenslang leren zit in mijn DNA. Maar in mijn eigen groei voelde ik me geremd. Nog zoveel dromen en ambities had ik binnen het volwassenenonderwijs. Maar ik voelde me opgesloten in het systeem, dat me niet toeliet om die dromen en ambities te realiseren. Altijd kijk ik vooruit naar de volgende stap. Maar binnen het volwassenenonderwijs was er geen volgende stap, zonder masterdiploma kan je in het onderwijs immers niet doorgroeien tot de top. Ervaring of niet. Ik was ervan overtuigd dat daar verandering in zou komen, maar voor mij ging die verandering te traag.
Die realiteit heeft me toen uitgedaagd om te kijken naar wat wel mogelijk is. Want levenslang leren stimuleer je niet alleen in het volwassenenonderwijs. En soms moet je iets wat goed past, durven achterlaten voor iets waarvan je voelt dat het nog beter zal passen. Ook dat gaat gepaard met pijn. Groeipijn.
De organisatie waar ik nadien aan de slag ging, heb ik opgestart en opgebouwd vanaf nul. Ik heb mijn organisatie zien groeien, ik heb mijn team van zeven medewerkers zien groeien, ik heb jaarlijks meer dan 60.000 professionals zien groeien. Ik ben oprecht trots als ik vandaag terugblik op mijn leerloopbaan, ook al liep het zelden van een leien dakje. Mensen, contexten, ambities – ze veranderen. En ik ben blijven springen.
Ondertussen heb ik mijn loopbaan zigzaggend verder vormgegeven. Waar ik toen in geloofde, daar geloof ik nog altijd in. Waar ik toen voor stond, daar sta ik nog altijd voor. Maar altijd zat ik aan het stuur van mijn loopbaan.
De start van een nieuw schooljaar is voor mij altijd de start van een nieuwe fase. Net zoals de heropstart na twee weken verlof altijd een beetje voelt als een nieuwe kans om er een lap op te geven. Ik ben er klaar voor! En jij?
PS: wat mijn twee andere grootste leerervaringen waren? Dat moet je me bij gelegenheid maar eens vragen…
Lesley Arens
Deze foto werd overigens gemaakt toen ik aan het trainen was voor de NY marathon en +10K heb ingezameld voor Cliniclowns België, ook dat was een fan-tas-tische (leer)ervaring!
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
