Geen producten in je winkelwagen.
Vorige maand werden de MIA’s, de belangrijkste Vlaamse muziekprijzen, uitgereikt. Enkele vaststellingen: dit jaar vallen er over alle categorieën heen evenveel vrouwen als mannen in de prijzen. De Ketnet-reeks #LikeMe was voor heel wat jonge artiesten ontegensprekelijk een springplank naar een bloeiende solocarrière. Nog opvallend: het oordeel van het stemmend televisiepubliek en de voorkeur van de gespecialiseerde pers, de experts zeg maar, liggen mijlenver uit elkaar.
Eén van de grote winnaars was Pommelien Thijs met haar song Ongewoon. In haar clip kust ze een meisje en maakt ze openbaar dat ze zowel op jongens als meisjes valt. De videoclip maakt van haar voor veel jongeren een rolmodel of een voorbeeld. Ook de andere grote winnaar van de MIA’s doorbreekt taboes: In L’enfer zingt Stromae, zoon van een Belgische moeder en Rwandese vader, over zijn ervaringen met donkere gedachten. Dat maakt de drempel om erover te praten lager voor anderen die met dezelfde gedachten zitten. Muziek zet met andere woorden diversiteit op de agenda en maakt moeilijke thema’s bespreekbaar.
We sturen de heerlijk kleurrijke Gustaph naar het songfestival. BLUAI, een band met vier jonge vrouwen uit Beveren heeft de 23ste editie van Humo’s Rock Rally gewonnen. Historisch, klonk het achteraf, dat een girlband de rockrally wint.
Diversiteit is here to stay en dat is goed nieuws!
Maar daar stopt het niet. Mensen verwachten dat hun idolen daar ook consequent naar handelen: Beyoncé gaf vorige maand een optreden in Dubai en streek er een vergoeding van meer dan 20 miljoen dollar op. Dat stuitte op veel onbegrip bij de LGBTQIA+-gemeenschap. Beyoncé is namelijk een icoon van de homogemeenschap en het feit dat ze optreedt in Dubai, waar mensenrechten onder druk staan én waar seks tussen mensen van hetzelfde geslacht je zelfs de kop kan kosten, leidde tot een vlaag van woede op social media.
Wat HR daarvan kan opsteken?
Dat diversiteit een belangrijk thema is, dat mensen dat weerspiegeld willen zien in de muziek waarnaar ze luisteren en dat ze hun idolen aanspreken op eventueel niet-consequent gedrag. De mensen die deze muziek beluisteren, werken ook in jouw organisatie. Wees je daarvan bewust. Het is niet omdat we er als HR nog wat mee worstelen, dat er geen verwachtingen zijn. Benieuwd of de trend van de MIA’s zich ook zal doortrekken in de uitreiking van de #ZigZag ZoHRo Awards dit voorjaar. Wie ga jij nomineren?
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
