Hoe mensgerichte robots de toekomst van HR kunnen versterken – of verzwakken
Het afgelopen anderhalf jaar hebben we in HR enorme stappen gezet in het begrijpen en benutten van artificiële intelligentie. We ontdekten hoe ‘narrow AI’ repetitieve taken kan versnellen, hoe ‘generatieve AI’ tekst, beeld of code kan creëren, en hoe dit ons dagelijks werk ondersteunt. Maar vandaag – met de opkomst van ‘Agentic AI’ – dienen zich nieuwe vragen aan die niet meer over efficiëntie gaan, maar over autonomie, menselijkheid en samenwerking. Waar klassieke AI wacht op instructies, is Agentic AI in staat om zelfstandig doelen na te streven. Ze kan plannen, beslissen, acties uitvoeren, zichzelf bijsturen op basis van feedback, en zelfs nieuwe informatie zoeken. Geen losse tool meer die we activeren met een prompt, maar een AI-agent die zelf aan het werk gaat. Stel dat die AI niet enkel in een scherm leeft, maar ook een lichaam krijgt met een gezicht, een stem en expressie. Dan belanden we bij humanoïde robots zoals Ameca: levensechte, empathisch ogende machines die niet alleen doen, maar ook interacteren zoals mensen dat doen.
Ameca ontmoet Agentic AI: de nieuwe werkrelatie
Vandaag is Ameca vooral een geavanceerde interface: ze spreekt, luistert, kijkt, knikt – en doet dat op een manier die verrassend natuurlijk aanvoelt. Ze is verbonden met krachtige taalmodellen en cloud-AI, maar handelt nog op commando.
Het wordt pas echt interessant als we haar koppelen aan Agentic AI. Dan wordt Ameca meer dan een robot die vragen beantwoordt. Dan wordt ze een collega die zelf initiatief neemt, die weet welke nieuwe collega’s op kantoor beginnen, die zelfstandig een onboardingprogramma opzet, geruststelt bij spanning, obstakels detecteert én actie neemt zonder dat HR daarvoor ingrijpt. Ze observeert, plant, handelt en leert met een vriendelijk gezicht en menselijke flair.
De combinatie van Agentic AI (de denkkracht) en Ameca (de belichaamde vorm) introduceert volgens mij een nieuw tijdperk waarin technologie niet langer puur digitaal of reactief is, maar fysiek aanwezig én zelfstandig werkend.
Is dat nu goed nieuws voor HR? Of slecht nieuws?
Voor HR-professionals betekent deze verschuiving volgens mij alvast drie dingen: (1) de grenzen tussen mens en technologie vervagen (robots zijn niet langer objecten of instrumenten, maar actieve deelnemers aan werkrelaties); (2) controle verandert in kaders en governance (waar we AI vroeger regelden via workflows, moeten we nu nadenken over ethiek, autonomie, grenzen en samenwerking); (3) nieuwe rollen en verantwoordelijkheden ontstaan (wie is aansprakelijk als een autonome robot fout advies geeft, wie beslist of een AI-collega mag deelnemen aan evaluatiegesprekken, hoe ervaren mensen de samenwerking?)
Daarom is het belangrijk om nu al stil te staan bij de vraag: “Wat willen we dat werk betekent in een wereld waar robots meedenken, meebeslissen en meedoen?”
Hoe zou Ameca (de naam is trouwens bewust genderneutraal gekozen, net als het uiterlijk van de robot) vandaag al inzetbaar kunnen zijn in HR-contexten? Welke mogelijke toekomstscenario’s kunnen zich aftekenen en hoe kunnen we ons daar vandaag als HR-community al op voorbereiden.
Enkele mogelijke toepassingen van Ameca binnen HR (maar er zijn er zoveel meer!)
- Onboarding met een gezicht
- Soft skills trainen in real-time simulaties
- 24/7 HR-assistent voor praktische en administratieve vragen
- Veilige ruimte voor inclusietraining
- Loopbaancoach op schaal
- Welzijnsdetectie en micro-interventies
- Digitale vertrouwenspersoon
- Persoonlijke leerbegeleider
- Begeleider bij organisatieverandering
En wat te denken van Ameca als virtuele HR-ambassadeur op jobbeurzen, die vragen van sollicitanten beantwoordt? Ze herkent de taalvoorkeur, neemt korte video-interviews af en presenteert vacatures.
De toekomst is meervoudig: welke toekomst kiezen we?
In het jaar 2045 zal de arbeidswereld fundamenteel veranderd zijn. In een utoptisch scenario wordt werk in 2045 menselijker dan ooit en zijn medewerkers bevrijd van werk dat hen eerder uitputte dan vervulde. Humanoïde robots zoals Ameca zijn op grote schaal geïntegreerd in organisaties. Ze nemen repetitieve, administratieve en communicatief gevoelige taken over met een natuurlijke, empathische interface. Leiderschap wordt menselijker, want AI maakt ruimte voor échte connectie en HR heeft zich ontwikkeld tot ontwerper van mensgerichte werkervaringen. In plaats van beleid te bewaken, bouwen HR-teams ecosystemen waarin mensen floreren dankzij technologie. Privacy is transparant geregeld. Vertrouwen is het sleutelwoord en technologie wordt opt-in ingezet, met aandacht voor digitale inclusie. AI is zichtbaar én bespreekbaar: iedereen weet wanneer het aanwezig is en waarom. In deze toekomst zijn Ameca-achtige robots empathische partners. Ze ondersteunen, coachen en ontzorgen, zodat mensen zich kunnen richten op creatie, zorg, verbinding en leiderschap. Resultaat: hoge betrokkenheid, psychologische veiligheid, zinvol werk en gedeeld leiderschap.
In een dystopisch scenario draait het systeem in 2045 en valt de mens stil. In deze toekomst is AI volledig geïntegreerd in het werklandschap, maar op basis van verkeerde prioriteiten: kostenbesparing, efficiëntie, controle. Robots zoals Ameca zijn overal van receptie tot leidinggevende, van vertrouwenspersoon tot beoordelaar. Maar ze doen dat zonder moreel kompas. In dit scenario verlopen sollicitatiegesprekken via een robot met een neutraal gezicht en ‘biasvrije algoritmes’ die niemand kan controleren en worden functioneringsgesprekken gevoerd door een AI op basis van gedragsdata en performance-analytics. HR is in dit toekomstbeeld grotendeels geautomatiseerd: mensen worden opgevolgd via dashboards, emotieanalyse en productiviteitsscores. Medewerkers praten zelden nog met een echte collega over hun loopbaan en Ameca voert exitgesprekken: “Het spijt me te horen dat u zich niet meer verbonden voelde. Deze beslissing wordt geregistreerd. Succes.” Er zal dan perfectie en efficiëntie zijn, maar geen empathie. Productiviteit zal hoog zijn maar zingeving laag. Technologie zal alomtegenwoordig zijn maar zal niet meer in vraag gesteld worden. Burn-outs zullen nog amper voorkomen. Niet omdat mensen gezonder zijn, maar omdat ze afgestompt zijn. In dit scenario is HR een perfect geolied maar kil systeem. Resultaat: emotionele afstand, verlies van autonomie en onthechting van werk.
Wat betekent dit voor HR vandaag?
Deze scenario’s zijn geen toekomstvoorspellingen, maar spiegelbeelden van de keuzes die we vandaag maken. Ameca zelf is neutraal. Wat we ermee doen, bepaalt of technologie ons menselijker of afstandelijker maakt. Afhankelijk van de keuzes die we vandaag maken kunnen robots zoals Ameca menselijke waardigheid versterken of verzwakken. Het verschil zit niet in de technologie zelf, maar in de visie en waarden van de mensen die haar inzetten. De toekomst van werk wordt met andere woorden niet gebouwd door technologie. Ze wordt gebouwd door de keuzes die we vandaag (niet) maken.
We zitten midden in een technologische verschuiving die werk fundamenteel zal herdefiniëren. HR heeft nu de kans om richting te geven, kaders te ontwerpen en technologie vanuit waarden te implementeren. We doen dat best door de mens centraal te stellen en werk zinvoller te maken in plaats van alleen meer efficiënter. Het stimuleren va AI-geletterdheid zou in elk HR-team hoog op de agenda moeten staan zodat alle HR-professionals ten volle begrijpen hoe deze systemen werken én hoe je er veilig mee samenwerkt. We doen er goed aan om ethische kaders te creëren en multidisciplinair te werken bij uitrol van robot en AI-initiatieven. Laat ons betere vragen stellen en denken in scenario’s in plaats van in spreadsheets.
