OPINIE – Hoe de sneltesten in hun snelheid gepakt worden

“Sneltesten zijn een goede zaak, maar laten we niet vergeten dat dit een medische handeling blijft die uitgevoerd moet worden door de correcte bevoegde personen. Sneltesten zijn namelijk geen zelftesten, een goede opvolging van de testresultaten is onontbeerlijk “, schrijft Gretel Schrijvers, algemeen directeur van Mensura, externe dienst voor bescherming en preventie op het werk.

Al dagen wordt met hoopvolle blik naar de sneltesten gekeken. Dit nieuwe testinstrument geeft na slechts 15 minuten uitsluitsel over een al dan niet positief coronaresultaat. We zien verschillende privé-initiatieven en bedrijven die in verwoede pogingen om hun (bedrijfs)activiteiten te verzekeren, op eigen houtje allerlei acties hebben ontplooid.

De manier waarop deze sneltesten momenteel uitgevoerd worden, roept echter grote vraagtekens op. Sneltesten zijn immers geen zelftesten. Het zijn geen testen die mensen zelf thuis kunnen afnemen en interpreteren.

Taferelen – zoals we deze nu zien – waarin sneltesten op niet vakkundige wijze worden uitgevoerd door zelfverklaarde testers, leiden tot een nog grotere chaos doordat ze niet afgestemd zijn op medische diensten zoals tracing centers en huisartsen.

Op deze manier dreigen sneltesten in hun eigen snelheid gepakt te worden. Hoewel snel resultaat, heeft de noodzakelijke opvolging, waarvoor artsen en contacttracers de aangewezen personen zijn, langer dan een kwartier nodig. Nu zien we dat de doorstroming voor verdere opvolging ofwel vertraagd plaatsvindt of zelfs totaal wegvalt. Zo ontstaan twee snelheden, waarbij het resultaat en de opvolging van de testen niet in een op elkaar afgestemd ritme lopen.

Deze chaos komt ook omdat het uitvoeren van de testen nu vaak in handen is van niet bevoegde personen, waarbij dus eigenlijk sprake is van een onwettige uitoefening van geneeskunde. Het uitvoeren van sneltesten is en blijft namelijk een medische handeling, die door de juiste personen moet worden uitgevoerd.

Artsen of bedrijfsartsen zijn het best geplaatst om de noodzakelijke registratie, interpretatie van de resultaten en opvolging te verzekeren. Het is inefficiënt en potentieel gevaarlijk dat mensen aan ‘zelfmedicatie’ doen , des te meer omdat er geen opvolging is.

Mensura en andere externe diensten zijn de inzetbaarheid van deze sneltesten aan het aftoetsen en kijken uit naar de 4 miljoen sneltesten die de overheid heeft besteld. Vooraleer we tot de uitrol van deze sneltesten op grote schaal komen, zijn er nog twee “onontbeerlijken”:

• een duidelijk protocol waarin (bedrijfs)artsen mogen ageren
• en een duidelijke bepaling van de prioritaire doelgroepen die voor de sneltest in aanmerking komen.

Het staat buiten kijf dat het gebruik van sneltesten zeer nuttig kan zijn. Voor de bedrijfswereld kan dit bijvoorbeeld ongetwijfeld helpen in het streven naar “business continuity” in deze vreemde tijden. Door repetitief testen kunnen onder meer personen aan het werk blijven die anders in quarantaine zouden zitten.

Een resolute “ja” dus voor de sneltesten, maar door en voor de juiste mensen, volgens het juiste protocol. Het laatste wat we nu nodig hebben, is namelijk wilde improvisatie.