In een tijdperk waarin veranderingen elkaar snel opvolgen, kijkt iedereen maximaal vier jaar vooruit. In onze interviewreeks ‘De toekomstkoffer’ nodigen we CHRO’s daarom uit om op langere termijn te denken. Want de keuzes die zij vandaag (niet) maken, bepalen (grotendeels) mee de toekomst van werk en HR. We stellen hen voor een uniek scenario: ze krijgen de kans om een toekomstkoffer samen te stellen die pas over 20 jaar geopend zal worden. Deze koffer bevat 5 voorwerpen die hun visie en nalatenschap als HR-leiders weerspiegelen: het belangrijkste HR-thema dat de komende 20 jaar volgens hen aan belang zal winnen; een persoonlijke boodschap; een symbool van hun bedrijfscultuur; een persoonlijk item en een HR trend die volgens hen in 2045 nog steeds relevant zal zijn. In deze editie duiken we in de toekomstkoffer van Martine Vandezande, CHRO van Mediahuis Group en zij neemt naast de 5 voorwerpen ook graag haar man mee naar 2045…
Hoe kan elk bedrijf inclusiever worden? Dit vraagstuk wordt de komende 20 jaar alleen maar relevanter volgens Martine. “We leven in een tijd van polarisatie, wat ook invloed heeft op hoe we samenwerken. Het is essentieel om afstand te nemen van stereotypering en verdeeldheid. Jongeren zijn geen ‘snowflakes’ en vijftigers geen ‘boomers’. In plaats van vast te houden aan vooroordelen, is het belangrijker om de dialoog aan te gaan. Samenwerking draait niet om jongeren die enkel van ouderen leren, maar om een wederzijds leerproces. We kunnen allemaal van elkaar leren. Ik geloof minder in het hokjesdenken van generaties – dat is te polariserend – maar des te meer in de verscheidenheid die generaties met zich meebrengen.”
Enjoy the ride
Martine schreef een brief voor toekomstige HR-leiders, hoewel ze er vrij zeker van is dat we in 2045 op andere manieren zullen communiceren. Dat brengt ons natuurlijk meteen op ideeën: Misschien kunnen we in 2045 al neurale berichten versturen waarbij de boodschap als een gedachte of ervaring rechtstreeks in het brein wordt overgedragen? En hoe cool zou het zijn als de boodschap in een VR-omgeving wordt geplaatst, waar toekomstige HR-leiders door een virtuele wereld wandelen en interactieve brieven ontvangen in de vorm van avatars, scenario’s of zelfs HR-simulaties die hen leren over de uitdagingen en inzichten uit 2025. In plaats van alleen tekst of audio, zullen we in 2045 misschien ook al boodschappen kunnen vastleggen in een multisensorische ervaring: geuren, aanrakingen, geluiden en emoties die in een zintuiglijke interface in 2045 herbeleefd kunnen worden. En hoe leerrijk zou het zijn als Martine een AI-versie van zichzelf laat trainen, zodat toekomstige HR-leiders in 2045 een gesprek kunnen voeren met een digitale kloon van haar. We houden het voorlopig nog even bij een ‘nieuwjaarsbrief’:
“Beste HR-collega, de uitdagingen die je in 2045 in de ogen kijkt, zijn ongetwijfeld zeer spannend, maar dat was in 2025 ook al zo. Een aantal daarvan zullen zeker nog aan de orde zijn: leiderschap, inclusie, war for talent en technologie. Om hier dagelijks goed mee aan de slag te gaan, geef ik je het volgende advies mee: blijf authentiek, blijf luisteren, blijf in dialoog gaan en vooral… blijf leren. Enjoy the ride.”
Leren is doen
De Mediahuis-academy Dopperfles symboliseert de leercultuur en verbondenheid binnen Mediahuis. “De Mediahuis-academy is onze learning community en weerspiegelt hoe belangrijk leren en samen creëren binnen onze organisatie is. Naast een uitgebreid learning portal met een enorm aanbod aan online microlearnings en snippets, zetten we sterk in op online en live sessies met collega’s uit hetzelfde domein over de landen heen. Bij Mediahuis draait leren ook sterk om fysiek samenkomen in meet-ups. Zo organiseren we jaarlijks het Festival van de Journalistiek, waar journalisten uit verschillende landen elkaar ontmoeten en samen content creëren: 70% van de gedeelde content is afkomstig van onze eigen medewerkers. Samen leren en samen ontwikkelen versterkt niet alleen de individuele professional in zijn of haar carrière, maar ook de organisatie als geheel. Leren is doen—je onthoudt het meeste door actief deel te nemen, niet door een PowerPoint te volgen.”
Move over Pascale Naessens
Ondanks haar drukke professionele leven is Martine al 40 jaar gepassioneerd betrokken bij het muziekfestival Pukkelpop. En sinds twee jaar heeft ze daar een nieuwe hobby bij: pottenbakken. Move over, Pascale Naessens! “Zeven weken lang, elke donderdag om 19:00 uur, hadden we met een paar vriendinnen een vaste afspraak—met de belofte dat niemand een les zou missen. Ik was meteen verkocht. Inmiddels volg ik open ateliers en draai ik wanneer ik er zin in heb. Het vraagt zoveel focus om een vorm te creëren uit klei dat er simpelweg geen ruimte overblijft om aan werk of andere dingen te denken. Niets brengt me meer tot rust dan pottenbakken. En het mooiste? Het resultaat is tastbaar, iets dat je met je eigen handen hebt gemaakt. Dat gevoel heb je niet in HR. Toen ik in marketing en communicatie werkte, was ik bezig met product design en campagnes—daar zag je een concreet resultaat. In HR is verandering veel minder tastbaar.” Haar keramiek verkoopt Martine niet en ze werkt ook niet op bestelling. “Daardoor zou het concept van eindelijk een hobby te hebben volledig teniet gedaan worden. Ik geef mijn creaties cadeau, en de blijdschap die dat brengt, is voor mij de ultieme beloning. Ik heb al genoeg ‘moetjes’ in mijn leven.”
Anders werken
Technologie en de impact daarvan op werk – dat is volgens Martine geen voorbijgaande trend, maar een fundamenteel thema dat in 2045 nog net zo relevant zal zijn. De trein raast vooruit, en Martine is nog lang niet van plan om uit te stappen. “Maar we moeten wél vaker stilstaan bij de gevolgen van die snelheid. Mensen willen tegenwoordig anders werken. Ze kiezen eerder voor projectmatig werk dan voor een levenslange carrière bij één werkgever. Dit vraagt van bedrijven dat ze zichzelf opnieuw uitvinden om mee te kunnen met deze verschuiving. Autonomie en jobcrafting worden steeds belangrijker, al is dat voor kenniswerkers eenvoudiger dan voor werknemers in een productieomgeving, waar processen minder flexibel zijn. Als we niet opletten, kan dit de polarisatie verder vergroten. In een wereld die zo snel verandert, hebben mediabedrijven hier een belangrijke maatschappelijke rol in te spelen.”
Ze was hier graag
“Mijn impact zal relatief zijn…,” zegt ze bescheiden. Maar als ze iets hoopt na te laten, dan is het wel de kracht van de dialoog. Dat ze mensen heeft aangemoedigd om écht met elkaar in gesprek te gaan, om niet alleen te spreken, maar ook te luisteren. Want juist in dat luisteren schuilt de sleutel tot begrip, samenwerking en het vinden van oplossingen. Als er iets blijft hangen van haar werk en haar overtuigingen, dan is het dat: ‘Het belang van openheid, nieuwsgierigheid en het streven naar wederzijds respect, ongeacht verschillen’. En op haar grafsteen? Geen grootse woorden. Simpelweg: Ze was hier graag.
Samen verwonderd zijn
In 2035 ziet Martine zichzelf nog steeds een actieve rol vervullen. Of dat in 2045 ook zo zal zijn? Dat laat ze open. Tegen die tijd zal ze 77 jaar zijn, en haar toekomstbeeld is minder uitgestippeld. Wat ze wél hoopt, is dat haar leven dan nog even rijk is aan verbindingen. Ze droomt ervan om tijd door te brengen met haar – hopelijk tegen die tijd aanwezige – kleinkinderen. “Hen zien opgroeien, verwonderd zijn over de wereld, hen stimuleren om vrij te denken, samen nieuwe woorden te verzinnen, onbevangen en open.” Daarnaast kijkt ze uit naar meer tijd met haar man en vrienden. “Lange avonden gevuld met samen koken, lekker eten, filosofische gesprekken over het leven, liever niet over medische kwaaltjes.” Het mag duidelijk zijn. Martine wil blijven leren, ontdekken, en genieten. Jongeren zullen haar ongetwijfeld blijven inspireren. Hun ideeën, energie en manier van kijken naar de wereld intrigeren haar, en ze wil betrokken blijven bij maatschappelijke thema’s die ertoe doen. Zolang je nieuwsgierig blijft, blijf je groeien. Enjoy the ride Martine!
