Samenvatting
De One to Watch Award van #ZigZagHR draait niet enkel om winnen, maar om het traject ernaartoe. De genomineerden leerden om even stil te staan bij hun traject, trots te zijn op wat ze al bereikten en om met meer mildheid naar zichzelf te kijken. Het pitchen over zichzelf bleek spannend, maar bracht waardevolle feedback, zelfvertrouwen en erkenning.
Wat hen bindt? Nieuwsgierigheid, lef en een can-do attitude. Ze durven springen, fouten maken en blijven leren. Carrièrezekerheid betekent voor hen niet enkel promotie, maar ook blijven groeien, leren en plezier vinden in hun werk.
Hun advies aan jonge starters:
- Kies niet enkel een job, maar ook een team en leidinggevende die bij je passen.
- Droom groot, maar wees realistisch over het pad ernaartoe.
- Sta stil, leer en vier samen.
Carrièrezekerheid is meer dan jobzekerheid en andere lessen van de One to Watch genomineerden
Bij #ZigZagHR geloven we dat jong talent de toekomst van HR vormgeeft. Met de #ZigZagHR ZoHRo Award voor “The One to Watch” zetten we ieder jaar jonge professionals in de kijker die hun stempel drukken op hun organisatie, vaak met verrassend veel maturiteit en impact. Ze nemen geen afwachtende houding aan maar grijpen kansen grijpen creëren ze zelf. Ze experimenteren, leren, challengen, zoeken naar verbetering en inspireren hun omgeving door wie ze zijn én wat ze doen. De vijf genomineerden voor de award van 2025 toonden lef, leerhonger en leiderschap en zijn stuk voor stuk kandidaten om in de gaten te houden. Een #ZigZagHR ZoHRo award winnen is mooi, maar het traject ernaartoe vertelt nog veel meer. Voor Leonie Verhaege (Orbid), Marte Dekeyzer (Darta), Tine Dhaene (Eqip), Niels Klockaerts (Q8) en Louise Dewulf (Arvesta) was het veel meer dan een wedstrijd, het was een moment van reflectie, groei en verbinding. Van onverwachte telefoontjes en zenuwslopende pitches tot het leren relativeren van imposter feelings en een andere kijk op professionele groei. Centraal in ons gesprek? Nieuwsgierigheid, een gezonde dosis lef én de overtuiging dat succes vooral draait om af en toe eens stil te staan zodat je samen kan leren, groeien én vieren.
Het telefoontje dat alles veranderde
De nominatie kwam bij iedereen onverwacht binnen. Soms letterlijk: via een verkeerd geadresseerde mail die een nominatie verraadde, of een leidinggevende die triomfantelijk met drie kussen binnenviel. Het waren niet alleen persoonlijke momenten van trots, maar ook momenten van samen vieren met collega’s. Het feit dat iemand in je gelooft en de moeite doet om je case in te dienen, voelt als een schouderklop van formaat.
“Het feit dat zoveel collega’s meeleefden en zo blij waren, gaf echt een warm gevoel van waardering.” vertelt Louise.
Stilstaan bij wat je al bereikt hebt
De nominatie dwong iedereen tot iets wat ze zelden doen: stilstaan. Marte: “We kijken altijd vooruit naar het volgende project. Dit was een moment om echt terug te kijken: waar ben ik gestart, welke stappen heb ik gezet?”
Tine zag het als een waardevolle oefening die teams vaker zouden moeten doen: niet enkel blijven pushen richting het volgende project, maar ook appreciëren wat er al bereikt is.
Dat we het alledaagse wel al eens durven vergeten te appreciëren, herkent ook Niels: “We kijken te veel naar de pieken in ons leven en vergelijken die met pieken van anderen, omdat ze vandaag de dag zo makkelijk gedeeld worden. Daardoor krijg je een vertekend beeld van de snelheid waarin je deze kan bereiken en de weg ernaartoe.”
De nominatie was voor hem ook een moment om dat even te doorbreken en bewust niet enkel te genieten van de bestemming, maar vooral ook van de route ernaartoe.
Over jezelf pitchen is moeilijk
Opvallend: allemaal vonden ze het lastig om een pitch over zichzelf te geven. Louise, die normaal comfortabel businesscases presenteert, noemde het “de moeilijkste pitch ooit.” Niels knikte instemmend: “Je moet iedereen in korte tijd meekrijgen, en dat vanaf nul. Dat is echt een uitdaging.”
Toch had het ook voordelen: de feedback van de jury gaf hun niet alleen tips om te groeien, maar ook bevestiging dat ze al meer bereikt hadden dan ze zelf vaak beseffen. Voor Tine was de positieve feedback een gamechanger: “Die bevestiging van buitenaf deed enorm veel. Het gaf me het vertrouwen dat ik echt goed bezig ben.”
Ook Leonie vult aan: “Voor mij was de nominatie een schouderklop om zo verder te doen en minder streng te zijn voor mezelf.”
Durven springen en gewoon doen
Wat maakt de genomineerden in onze One to Watch categorie nu zo speciaal? Wel, allemaal hebben ze een proactieve can-do mentaliteit. Louise: “Wanneer je denkt dat je aan je limiet zit, komt er altijd nog iets bij. Dan is het kwestie van alles opdelen in kleine stukken en gewoon doen.” Voor Leonie is nieuwsgierigheid de drijfveer: altijd vragen stellen, feedback zoeken en het gewoon proberen.
Marte legt dan weer de nadruk op stressbestendigheid en doorzetten: “Ik kreeg veel sneller een leidinggevende rol dan voorzien. Dan moet je gewoon tonen dat je het kan, rustig blijven en doorzetten.”
Ook Niels herkent die combinatie: “Proactiviteit, strategisch inzicht en een bepaalde directheid hebben een grote impact gehad op mijn carrière – het zijn mijn sterktes, maar vaak ook mijn valkuil. Het is belangrijk dat je ongekleurd kan kijken naar jezelf, je werk en je organisatie; objectief proberen uitzoomen en reflecteren om vervolgens te doen en kansen te grijpen.”
Carrièrezekerheid versus jobzekerheid
De Vlerick Business School onderzocht wat jonge starters zoeken in hun loopbaan: leren en ontwikkelen, een warme sfeer, communicatie en groeimogelijkheden. Ook onze genomineerden herkenden zich hierin. Louise vertelt hoe haar visie daarop evolueerde: “Vroeger dacht ik dat carrière maken betekende: telkens hogerop gaan. Nu besef ik dat ik in dezelfde functie al vijf keer ben gegroeid. Voor mij gaat het om uitdaging en plezier, niet om een titel.”
Ook Tine ziet het zo: groeien kan organisch als je de ruimte krijgt om zelf dingen op te pakken. Carrièrezekerheid is volgens haar ook weten dat je relevant blijft omdat je kansen krijgt om te leren. Voor Leonie is carrièrezekerheid ook kunnen aangeven wat je wil doen en je leidinggevende die je vervolgens ondersteunt om ervoor te gaan. “Breed kunnen ontdekken en van dingen proeven: die vrijheid en open communicatie maken dat je groeit.”
Marte vult aan: “Sommige mensen willen verticaal groeien, anderen in de breedte. Het belangrijkste is dat organisaties flexibel genoeg zijn om beide te ondersteunen. Als je een goed team hebt en transparant kan communiceren met elkaar heeft dat ook heel veel waarde in je werk. En als je ergens goed zit, ben je ook heel loyaal.”
Hun advies aan starters is duidelijk: kies niet enkel voor een functie, maar ook voor het team en de leidinggevende. “Vraag je af: wil ik hier echt deel van uitmaken?” Want dat maakt vaak het verschil.
Carrièrezekerheid gaat namelijk ook over weten waarvoor je kiest: past de functie én de organisatie bij je sterktes?
“Veel starters maken een eerder oppervlakkige keuze, terwijl het net belangrijk is daar dieper over na te denken: wil je graag een organisatie met meer complexiteit, of een snelgroeiende omgeving? Ga niet enkel uit op het verhaal dat organisaties naar buiten brengen, maar denk bewust na over je passie en ga op zoek naar een ideale fit” zo stelt Niels.
Ambitie versus geduld
Ambitieus zijn, maar ook realistisch blijven: dat is een rode draad doorheen hun loopbaan tot nu toe én ook doorheen ons gesprek. Niels benadrukt: “Droom groot en stuur die ambitie niet bij. Maar wees realistisch over de weg ernaartoe. Het duurt vaak langer en je moet er hard voor willen werken.” Je start vaak met de meest operationele taken, maar ook daarin moet je groeien en deze proberen te bekijken vanuit je organisatieperspectief; kan het beter? Wees dan proactief en direct om dit te benoemen. “Door dingen aan te kaarten en te tonen dat het beter kan, kwamen er nieuwe mogelijkheden.” vult Tine aan.
Ook Louise wijst erop dat je eerst “met de voeten in de modder” moet staan: operationeel meedraaien om geloofwaardigheid op te bouwen, voor je strategisch kan werken. Leonie leerde dit al doende: “Ik dacht in het begin ook, ik wil hier direct impact maken en elke dag zien wat mijn bijdrage is. Maar zo werkt het niet. Je moet zelf kansen creëren, maar je moet ook ergens leren leren en geduld hebben om te groeien.”
Marte vat samen: “Toon je goesting, neem initiatief en leer door te doen”. En bovenal: maak plezier, connecteer met je collega’s en vier overwinningen ook samen.
Louise, de uiteindelijke winnaar van de One to Watch award, laat weten dat haar award niet bij haar thuis maar op kantoor staat. “Het is niet mijn prijs, het is ónze prijs.”
Méér dan een award
De One to Watch Award is méér dan een award, zo blijkt alvast uit het gesprek met onze genomineerden. Het hele parcours was een moment van reflectie, groei, erkenning en samen vieren. Dat het niet per se gaat om snelle promoties of belangrijke titels, maar om nieuwsgierigheid, plezier in je werk en een gezonde dosis lef – daar zijn ze het over eens.
Hun boodschap aan andere jonge starters? Durf te springen, wees geduldig en sta af en toe eens stil om je successen te vieren.
