People do change the world

Een nieuwe tijd vraag om een scherp antwoord. Huis voor Veerkracht wordt dan ook Oh My People – Making Stress Work. Veerkracht blijft de kern. Wat kunnen we hiervan leren? Professor Elke Van Hoof gidst jou door de diagnose én de remedie:

Leren en ontwikkelen, levenslang leren, aanpassingsvermogen,… Hoe het ook wordt verwoord, evolueren doorheen je carrière is essentieel.

Maar welke vaardigheden gaan we trainen? De meeste trainingen zijn, naast technical skills, veerkrachttrainingen. Omgaan met stress, het uitbouwen van veerkracht, het vermijden van burn-out en uitval,…

Hét onderwerp tijdens deze trainingen is de werkdruk. De ervaren druk op het werk, het gevoel te moeten jagen achter de agenda, het-is-nooit-af-gevoel. Al te vaak scanderen we dan luid dat deze werkdruk omlaag moet. We kijken reikhalzend uit naar het bedrijf of de overheid om de werkdruk te verlagen. Als het bedrijf er niet in slaagt, wijzen we immers naar de overheid…

De diagnose
Het Job Demands-Resources model

Werkdruk is een uitkomstparameter, het eindresultaat van een complex samenspel tussen het individu en de omgeving. Uitkomstparameters voorzien in een baseline waardoor veranderingen opgevolgd kunnen worden. Een uitkomstparameter geeft echter alleen aan dat er een probleem is en niet van waar het probleem komt of hoe we het kunnen oplossen. Nu denk je natuurlijk al mee en weet je dat we naast werkdruk ook andere factoren in kaart brengen, de psyhosociale risicofactoren.

Het verwerken van al deze factoren geeft je toegang tot de inzichten van het Job Demands-Resources model (JD-R), ook wel WEB-model genoemd (Werkstressoren-Energiebronnen-Beleving). Het werkstressmodel suggereert spanning als een gevolg van de onbalans tussen de eisen van de functie en de middelen die de werknemer voorhanden heeft om aan die eisen te voldoen. Kortom, je krijgt inzicht hoe psychosociale factoren een beschermende óf ziekmakende invloed hebben op de werkdruk (onze uitkomstparameter).

Je krijgt letterlijk inzicht, maar het model geeft nog steeds geen informatie over het proces dat doorlopen moet worden om te komen tot een duurzame verandering. Je krijgt met andere woorden niet noodzakelijk activerende inzichten.

Je leert dat werkdruk samenhangt met autonomie, competentie en wie weet, de leiderschapsstijl, maar je leert niet welke vaardigheid je best aanleert om het gevoel van autonomie te verhogen en zo het gevoel van werkdruk te verlagen…

De remedie
Ken de drivers van de werkdruk

We weten allemaal dat we werknemers een veerkrachtige houding dienen aan te leren. In deze VUCA 2.0 zijn aanpassing en veerkracht cruciaal. Onze onderzoeksresultaten toonden in februari 2022 dat drie op de vier werkenden zich veerkrachtig voelden. In mei 2022 was dit met 10% gezakt. Het gevoel van werkdruk blijft echter halsstarrig hoog! Het is dus essentieel om het proces te ontrafelen hoe werkdruk zo beperkend kan zijn wanneer het niveau van veerkracht goed zit.

Eén verklaring vinden we alvast in de missing link binnen de psychosociale risicoanalyse, namelijk in hoeverre het individu nog actief wil meewerken aan welbevinden en een veerkrachtig houding, ook al voelt men zich slecht. 40% is bereid om dit te doen…

Onze leerpaden binnen welzijn zullen dus moeten gaan diversifiëren om ook de andere 60% mee te nemen in welzijnsbevordering.

Zolang we verwachten dat iedereen wél wil meebouwen en we vanuit deze mindset een opleidingsaanbod uitwerken, slaan we een slag in het water. We kunnen beter op zoek gaan naar de driver die de werkdruk kan opheffen.

Dan moeten we niet met werkdruk leren omgaan, maar leggen we de vaardigheid bloot die we dienen aan te leren. In het geval van werkdruk gaat het, volgens ons onderzoek, om leren gas terug te nemen wanneer de wereld steeds sneller draait. En dan gaat het over doelen stellen voor een dag, het ervaren van positieve emoties, de wereld kleiner maken en werken met successen in plaats van met to do’s (om maar enkele voorbeelden te geven).

Willen we ons leeraanbod updaten naar VUCA 2.0, moeten we de uitkomstparameters overstijgen en andere vaardigheden aanleren. Alleen zo zullen de mensen zélf het verschil gaan maken. Want vergis je niet: met één of enkelen zetten we de cadans in, maar met velen herschrijven we de toekomst. Yes, people do change the world!

+++

Prof. dr. Elke Van Hoof is professor aan de VUB, zaakvoerder van het Huis voor Veerkracht en Stichter van Ally Institute. Naast de Insourcing®-techniek voor de behandeling van stressgerelateerde aandoeningen, creëerde ze Stresscrafting®, een techniek waarmee men toxische stress op de werkvloer duurzaam wegwerkt. Ze bouwde ook de gecertifieerde opleiding Human Capital Management® uit. Ze is de auteur van onder andere Eerste hulp bij Telewerk (LannooCampus, 2020), De Chief Happiness Officer (LannooCampus, 2017) en Eerste hulp bij stress & burn-out (Lannoo, 2017).

Meer info: www.elkevanhoof.com, www.huisvoorveerkracht.be, www.Ally.Institute