Christophe Vanden Eede is Global Head of Talent Management bij bpost Group International. Hij zoekt elke maand inspiratie in het gewone leven voor een buitengewoon HR-beleid.
Die zonnige donderdag in oktober zal voor altijd in mijn geheugen gegrift zijn. Onze oudste was reeds enkele weken gestart aan haar opleiding psychologie, maar pendelde nog elke dag over en weer omdat haar kot nog niet beschikbaar was. Die dag gingen we haar met haar hele hebben en houden echter afzetten aan haar nieuwe nest. Zij was natuurlijk heel erg opgetogen en keek er enorm naar uit om op haar eigen benen te staan.
Diep vanbinnen echter, wist ik dat dit een speciaal moment was. De kans dat mijn dochter ooit nog terug naar thuis zal komen wonen na haar studies is redelijk klein. Nu denk ik wel dat ze er klaar voor is om voor zichzelf te zorgen. Ze is zelfstandig, weet wat ze wil en laat zich niet doen. Ze heeft interesse in gezond koken, studeert vlijtig en is sociaal. Je weet natuurlijk nooit welke invloed het studentenleven kan hebben, maar laten we het een berekend risico noemen.
Het is tijd voor haar om die volgende stappen zelf te nemen. Zich eens te laten bedotten door een kleine ondernemer, te merken dat je bepaalde ingredienten toch niet meer in de kast hebt lioggen om dat lekkere gerecht te maken waar je zo zin in had en op zichzelf te leren omgaan met moeilijke momenten zoals stress en verdriet zonder dat je meteen om je mama kan roepen. Het zal haar enkel maar sterker maken.
Zo gaat het ook met medewerkers en managers. Als HR zijn we daar vanaf de eerste dag om hen wegwijs te maken in hun nieuwe bedrijf. We voorzien opleidingen allerhande zodat ze weten hoe ze het beste om kunnen met situaties waar ze in terecht kunnen komen. In geval van vragen staan we voor hen klaar met raad en daad, via teams, telefoon en zelfs in persoon indien nodig.
Maar om ze echt te laten groeien, moeten we ze ook durven loslaten, erop vertrouwen dat we ze voldoende voorbereid hebben om het zelf ook aan te kunnen, ook al zal het niet altijd gemakkelijk zijn. Sommigen zullen dit verwelkomen en misschien zelfs te snel al hun eigen ding willen doen, terwijl anderen onzeker zullen blijven en steeds weer zullen vragen om voor hen de hete kastanjes uit het vuur te halen bij conflict situaties of moeilijke feedback.
We verdwijnen natuurlijk nooit volledig van de radar als HR en moeten er nog steeds zijn wanneer ze ons nodig hebben. Wanneer ze een nieuwe functie opnemen bijvoorbeeld of wanneer ze doorgroeien naar een ander niveau en weer nieuwe competenties moeten aanleren of nog wanneer er specifieke ervaring nodig is zoals bij ontslagen om dringende reden of strategische discussies rond verloning. Het doel is niet om ons als HR nutteloos te maken, maar wel om managers en medewerkers voldoende zelfstandig te laten handelen in de meest voorkomende processen.
Volledige zelfstandigheid, waar we onze dochter enkel nog zullen zien wanneer ze haar zieke kroost komt dumpen of voor familiefeesten ligt nog ver weg en de komende jaren zal ze zeker nog wekelijks naar huis komen met een koffer vol vuile was om de voorraadkast te plunderen. Op die momenten hoop ik dat ze open zal zijn over wat ze meegemaakt heeft zodat we toch nog wat goede raad kunnen meegeven. En gelukkig zijn we slechts een whatsapp van elkaar verwijderd mocht het echt nodig zijn. Opvoeden is loslaten en loslaten is moeilijk…
