Geen producten in je winkelwagen.
In het decembernummer van #ZigZagHR laten we diverse challengers aan het woord: allemaal professionals die niet actief zijn in HR. En dat leidde tot herkenbare maar vaak ook verrassende visies van boeiende, dynamische, ondernemende mensen.
Zo hebben wij onder andere Leslie Hodge (journalist bij VRT en klinisch psycholoog), Nabil Bazsaz (HR People Partner bij Telenet en medeoprichter van Young Entelechy), Khadija Nadi (CEO van energiebesparingsexpert DeltaQ) en Youssef Kobo (medeoprichter van A Seat At The Table, ASATT) samengebracht. De rode draad? Alle zijn ze verbonden met ASATT, dat (kansarme) jongeren wil inspireren om kansen te grijpen. Plus est en vous, maar dan op een eigentijdse, progressieve, inclusieve, vrije en liefst leuke leest geschoeid… We zoomden in op enkele grote maatschappelijke thema’s, gingen op zoek naar silver linings in deze crisis én sloten – uiteraard – af met tips voor HR.
Een proevertje…
Deze crisis zet ons met de rug tegen de muur en kan leiden tot heel wat innovatie, maar paradoxaal genoeg fnuikt het ook de creativiteit, merkt Youssef Kobo op: “Na 8 maanden of langer continu schakelen worden mensen (mentaal) moe en kunnen ze zich niet meer zo makkelijk opladen, je ziet dat op elk niveau. Er is geen perspectief en er is geen roadmap hoe we uit deze crisis geraken.
Nochtans zorgt elke crisis voor een nieuw ecosysteem: we zijn nu aan het zaaien voor morgen en overmorgen, maar niemand weet wat eruit zal groeien. We zullen nog 2 jaar struikelen. De analyses klinken boeiend, maar de waarheid is dat we het gewoon niet weten.”
Volgens Walter Scheidel, auteur van The Great Leveler – Violence and the History of Inequality from the Stone Age to the Twenty-First Century, moet het eerst slechter gaan met de wereld vooraleer het weer beter wordt. Nooit veranderen de dingen op basis van wetgeving, dat gebeurt pas naar aanleiding van een grote crisis, een revolutie, een ramp en dan zijn er drie scenario’s mogelijk. Kobo licht toe: “In een eerste scenario gaan we naar een sterke relance, in een tweede modderen we een paar jaar aan om dan op het niveau te komen waar we in 2019 aanbeland waren, in een derde scenario verdwijnt onze welvaart als sneeuw voor de zon.”
We kunnen deze gigantische uitdaging pas aangaan als we solidair zijn, maar onze structuren zitten vastgebeiteld en de Belgische cultuur is doodziek, vreest Kobo.
“We zijn in België heel goed in het analyseren en schrijven van witboeken, groenboeken en allerhande frameworks, maar hinken achterop als het gaat over de uitvoering. Doe toch eens iets! We nemen geen beslissing en kunnen, durven, willen niet snel genoeg schakelen. Al jaren schuiven we thema’s zoals klimaat, vergrijzing en energie voor ons uit en de volgende generatie betaalt daar telkens de prijs voor. We missen leiderschap, visie en daadkracht. Het verbaast me dat al bij de eerste lockdown alle grote spelers naar buiten kwamen met een eisenpakket om steun. Waarom geen voorstel hoe zij ertoe kunnen bijdragen om uit deze crisis te geraken?
We hebben een nieuw Marshallplan nodig. Nobody is coming to save you, you have to bring your own (folding) chair!
De oplossingen zullen van onszelf moeten komen. Het haalt niets uit om vanuit onze zetel te schieten op de overheid, en de show te volgen van virologen en experts die elkaar lustig tegenspreken. We zitten middenin een gezondheidscrisis. De eerste prioriteit nu is dat dramatische feit te erkennen en van de baan te krijgen. We kunnen ondertussen filosoferen en macro-analyses maken zoveel we willen, maar zolang de gezondheidscrisis niet voorbij is, zal er geen enkele vlieger opgaan.”
De rest van dit interview (longread van 6 blz) lees je in het decembernummer van #ZigZagHR
Lees verder
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
