“Relaties eerst, technologie daarna”

Een gesprek met Donald H. Taylor en Walter Schroven over de toekomst van L&D

Het was vlak voor de zomer, op een zonovergoten dag in de Antwerpse Zoo, dat het VOV-jaarcongres 2025 plaatsvond, in samenwerking met Develhub, de Nederlandse zusterorganisatie van VOV Lerend Netwerk. Meer dan driehonderd L&D-professionals kwamen er samen om te luisteren, te leren en te reflecteren. Een van de sprekers was Donald H. Taylor, internationaal erkend expert in learning & development, voorzitter van de Learning Technologies Conference in Londen en bezieler van de jaarlijkse Global Sentiment Survey, die wereldwijd peilt naar trends in leren en ontwikkelen. Via Walter Schroven, directeur van VOV Lerend Netwerk kwamen we met hem in gesprek. Samen blikten we terug op wat Taylor tijdens het congres vertelde, en vooral: wat dat vandaag betekent voor iedereen die met leren bezig is.

De man die L&D een spiegel voorhoudt

Donald Taylor, een man die al sinds de jaren tachtig meedraait in workplace learning, geldt als een van de scherpste denkers in het vak. Hij werkte als docent, ondernemer, onderzoeker en adviseur en is vandaag dé stem die L&D wakker schudt: “Stop talking about learning. Start talking business.” Al meer dan twintig jaar leidt hij de Learning Technologies Conference in Londen, het grootste Europese event over leren en technologie. Daarnaast publiceert hij elk jaar zijn Global Sentiment Survey, een soort seismograaf van het vak: wat leeft er, waar gaat energie naartoe, waar sterven trends een stille dood? “Wat interessant is,” zegt Taylor, “is niet wat mensen roepen dat belangrijk is, maar waarom. De survey helpt ons onderscheiden wat hype is en wat echt verandert.”

Hij zag bijvoorbeeld hoe microlearning razendsnel opkwam en daarna weer wegzakte. En hoe AI, al sinds 2017 op de radar, een golf van enthousiasme veroorzaakte, nu langzaam afvlakt, en tegelijk blijvend impact heeft. Het maakt Taylor tot meer dan een spreker. Hij is een chroniqueur van onze zoektocht naar relevantie. En dat is precies wat het vakgebied vandaag nodig heeft: iemand die L&D professionals de spiegel voorhoudt.

Het learning ghetto én de weg eruit

Eén begrip uit zijn keynote bleef hangen bij zowat iedereen in de zaal: het learning ghetto. “We hebben jarenlang in silo’s gedacht,” zegt Taylor. “L&D aan de ene kant, HR aan de andere, operations en IT daar weer naast. Maar de business werkt niet in silo’s. Waarom zouden wij dat dan nog doen?” Volgens hem heeft L&D zichzelf te lang gedefinieerd via wat ze produceert: trainingen, e-learningmodules, academies. “Dat was ooit logisch,” zegt hij, “want kennis was schaars. Maar vandaag kan iedereen alles leren, overal en altijd. Onze waarde ligt niet meer in content. Ze ligt in impact.”

Walter Schroven knikt. “Dat resoneerde hard bij ons tijdens het congres. Zeker in Vlaanderen herkennen veel organisaties dat ze ‘druk druk druk’ bezig zijn met leren, maar dat de impact ervan moeilijk te meten is voor de business. Donalds verhaal confronteert, maar inspireert ook. Hij dwingt je om te vragen: zijn we bezig met leren, of met presteren?”

Taylor vat het vlijmscherp samen: “If you spend ten hours a week creating content, and AI helps you do it in one, what do you do with the other nine? Too many people would just create nine times more content. But that’s not the point.” Dat is het dus: niet méér produceren, maar beter luisteren. De vrijgekomen tijd gebruiken om relaties te bouwen, de business te begrijpen, echte problemen te helpen oplossen. “Anders,” zegt Taylor, “blijft L&D gevangen in dat learning ghetto, druk, maar irrelevant.”

Van content naar context

L&D zal zich opnieuw moeten uitvinden, van contentfabriek naar contextarchitect. “We zijn gewend om antwoorden te geven,” zegt Taylor. “Iemand vraagt iets, wij leveren een oplossing. Maar de toekomst vraagt iets anders: luisteren, doorvragen, nieuwsgierig zijn.” Hij verwijst naar het principe van performance consulting: vertrekken van wat mensen moeten doen in plaats van wat ze moeten leren. “Welke gedragsverandering is nodig? Wat belemmert mensen om hun werk beter te doen? En is training eigenlijk wel het antwoord?”

Taylor glimlacht terwijl hij een vergeeld boek toont: ‘performance consulting’. “Het boek bestaat al dertig jaar, maar wordt nog steeds te weinig toegepast. Auteur Dana Gaines Robinson daagt L&D-professionals uit om niet te denken in opleidingen, maar in prestatieverbetering. Het vertrekpunt is niet “wat moeten mensen leren?”, maar “wat moeten ze beter doen en wat houdt hen tegen?” Training is daarbij slechts één mogelijke oplossing: de echte waarde van L&D ligt in impact op gedrag en businessresultaat.”

Relaties eerst, technologie daarna

En daar komt Taylors mantra: “Building relationships first, technology second.” Het klinkt simpel, maar het is bijna revolutionair in een vak dat vaak geobsedeerd is door de nieuwste tool of het volgende platform. “AI is krachtig,” zegt Taylor, “maar zonder vertrouwen en samenwerking levert ze niets op. Technologie moet relaties versterken, niet vervangen.”

Hij haalt een voorbeeld aan uit een Britse retailketen. In plaats van een training te bouwen, werkte het L&D-team samen met operations aan een AI-gestuurde personeelsplanning. Minder ad hoc, meer efficiëntie en vooral: beter teamwork. “Dat is de toekomst van L&D,” zegt hij. “Niet ernaast werken, maar erin.” Maar, nuanceert hij, dat vraagt andere vaardigheden. Geen ‘toolskills’, maar menselijke skills: luisteren, analyseren, vragen stellen, invloed uitoefenen zonder macht. “Iedereen kan leren een AI-prompt te schrijven,” zegt Taylor. “Maar niet iedereen kan een CEO overtuigen om data te delen. Dat vraagt empathie en vertrouwen.”

Walter Schroven herkent het beeld: “We zijn in Vlaanderen vaak sterk in inhoud, maar te voorzichtig in het gesprek met de business. Donalds pleidooi is helder: stap naar voren, stel vragen, wees nieuwsgierig. De relatie komt eerst.”

De open L&D-afdeling

Tijdens zijn keynote had Taylor het over de open L&D-afdeling: geen hiërarchisch model, maar een houding. “Een open L&D-team,” zegt hij, “durft beslissen zonder alle data, durft samenwerken over grenzen heen en durft fouten maken.”

Die openheid maakt het mogelijk om te experimenteren met technologie zoals AI zonder vast te lopen in controle of angst. “Het zijn niet de grootste budgetten die winnen,” zegt Taylor. “Het zijn de teams die durven proberen.”

Schroven knikt: “Dat is exact wat een community als VOV mogelijk maakt. Een veilige plek om te oefenen met nieuwe vaardigheden, relaties bouwen, ideeën testen, fouten maken. Je leert door te doen, niet door te wachten.”

De menselijke maat in tijden van AI

En dan het onderwerp dat niemand kon vermijden: AI. Taylor volgt de evolutie al jaren en brengt nuance in het debat. “AI verandert veel,” zegt hij, “maar niet alles. Ze kan content genereren, data analyseren, processen versnellen. Maar ze zal nooit context begrijpen. Dat blijft menselijk werk.”

Hij ziet de hype al wat afnemen, zeker in de VS. “De eerste verzadiging is er. En dat is goed. Want nu begint het echte werk: kijken hoe AI waarde kan toevoegen, in plaats van de zoveelste tool te lanceren.”Zijn advies is praktisch: “Gebruik AI niet om oude problemen sneller op te lossen, maar om nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Laat het repetitieve werk aan technologie, zodat mensen tijd krijgen voor wat echt telt: leren, verbinden, nadenken.”

Hoe word je relevant?

Wat maakt L&D vandaag relevant? Taylor denkt even na. “Relevantie ontstaat wanneer je waarde creëert die de business herkent.” Dat begint bij inzicht in de organisatie: wat is de strategie, waar loopt het vast, welke skills bepalen succes? En het eindigt bij meten van impact: niet hoeveel mensen de training volgden, maar wat ze daarna anders doen. “We moeten ophouden met het tellen van uren,” zegt hij. “Begin met het meten van verschil.”

Hij onderscheidt drie dimensies waarop L&D moet werken:

1. Korte-termijn performance: helpen de doelstellingen van nu te halen.
2. Langetermijn capability: vaardigheden opbouwen voor morgen.
3. Infrastructuur: systemen en processen die leren ondersteunen.

“Alle drie zijn nodig,” zegt hij. “Alleen zo toon je je waarde.”

Van angst naar goesting

Aan het eind van ons gesprek wordt Taylor persoonlijk. Hij vertelt over zijn eigen pad, van programmeur tot docent, van ondernemer tot thought leader, en lacht: “Toen ik in de jaren tachtig afstudeerde in Oxford, dacht ik: gelukkig, dat is voorbij. Maar als ik nu jonge mensen zie, denk ik: wat een tijd om te leren! Zoveel tools, zoveel mogelijkheden. Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik het met volle goesting doen.” Hij lacht breder. “Dat is trouwens een geweldig woord, goesting. Er is geen Engels equivalent. En dat zegt eigenlijk alles over leren: het begint met goesting.”

Walter Schroven pikt het op: “Dat is wat we met VOV willen uitstralen. Goesting om te leren, om te verbinden, om te vernieuwen. Technologie verandert, organisaties veranderen, maar mensen blijven leren omdat ze willen groeien.”

Een wake-upcall voor L&D

Taylors boodschap is tegelijk scherp en hoopvol. L&D hoeft geen bijzaak te zijn, geen opleidingsfabriek achterin het gebouw. Het kan een strategische motor worden die mensen, technologie en organisatie verbindt. Maar dan moeten we wel herontdekken waar het vak écht over gaat: nieuwsgierigheid, verbinding, impact.

“If we don’t change, we’ll become irrelevant,” besluit Taylor. “But if we do, if we reconnect with the business and focus on performance, then L&D can be the most exciting place to be.”

It’s a great time to be in HR! En blijkbaar dus ook in L&D 🙂