Crisis is de beste prikkel voor innovatie. Het was Malcolm Gladwell die dat verkondigde in 2011 op het creativity world forum in Hasselt. Hij heeft wel meer uitspraken gedaan over innovatie, de ene al wat meer onderbouwd dan de andere. Maar misschien heeft hij wel een punt als hij stelt dat crisis onze geesten scherper en creatiever maakt. Want als je met je rug tegen de muur staat, zie je zaken die je anders niet ziet…
Het doet me denken aan een gesprek dat ik had met Frank Van Massenhoven enkele jaren terug tijdens een lunch in het schone Gent en waarin hij glunderend vertelde over zijn loopbaan en hoe hij een echt zondagskind was. Ik ben geen zondagskind, overviel het me, toen ik na die lunch terug naar mijn bureau stapte. Ik ben geboren op 9 oktober 1974. Een woensdag. Om kwart voor acht. Ik was altijd al een vroege vogel. En als ik erop terugblik, dan stel ik vast dat elke loopbaanwending die ik gemaakt heb in mijn leven het resultaat is geweest van een crisis, hetzij professioneel, hetzij privé, hetzij er zelf voor gekozen, hetzij verrast. Dus misschien klopt het wel dat een hobbelig parcours je resistenter maakt en dat tegenslag of een crisis je dwingt om vaardigheden te ontwikkelen die anders misschien latent gebleven zouden zijn.
Zelf zoek ik constant prikkels op. Ik absorbeer ze als een spons en spontaan ontstaan nieuwe verbindingen, nieuwe ideeën. Soms kan het echt wreed knetteren in mijn hoofd. Alsof ik in een prikkelbad zit.
Prikkelen. Het betekent kriebelen, stimuleren, maar tegelijkertijd ook ergeren, irriteren. Ik beschouw dat als mijn innovatieparadox. En ook bedrijven lijden volgens mij aan een innovatieparadox. Het gat tussen de prioriteit die bedrijven geven aan innovatie en het geld dat er effectief in geïnvesteerd wordt, is nog steeds groot. Innovatie is altijd belangrijk maar nooit dringend. Niets zo bevorderlijk voor innovatie dus als een goede crisis.
Volgens mij heeft Malcolm Gladwell echt wel een punt.