Geen producten in je winkelwagen.
Belgen behoren wereldwijd tot minst bereidwillige werknemers om voor het werk naar het buitenland te verhuizen. Dit blijkt uit de achtste editie van de Cigna 360 Global Well-Being Survey, een onderzoek dat de gezondheid en het welzijn van mensen over de hele wereld jaarlijks in kaart brengt.
Nu de overgrote meerderheid van de expats – in de nasleep van COVID-19 – burn-out klachten en stress ervaart en de prioriteiten in hun leven en werk volledig heeft geherevalueerd, waarschuwt Cigna Europe CEO Arjan Toor dat werkgevers in de toekomst wel eens voor enorme uitdagingen kunnen komen te staan bij het vervullen van overzeese opdrachten.
Uit het nieuwste rapport Burned Out Overseas – The State of Expat Life 2022 blijkt dat Belgische werknemers tot de groep behoren met het minste animo om naar het buitenland te verhuizen (11%), op de tweede plaats na Japan (5%).
Dit past binnen het stereotype van de sterk aan huis gebonden Belg: uit een recente studie van Steunpunt Wonen blijkt dat de helft van de Vlamingen die verhuizen, binnen de eigen gemeente blijft, met een gemiddelde verhuisafstand van 11,5 kilometer . Naast deze moeilijk-van-huis-weg-te-krijgen eigenschap, die inherent lijkt te zijn aan de Belgische beroepsbevolking, blijkt uit het rapport ook dat het stressniveau bij expats een recordhoogte heeft bereikt: 90% van de respondenten geeft aan stress te ervaren. Dit percentage is aanzienlijk hoger dan bij mensen die in hun thuisland werken (77%). Misschien nog verontrustender is dat 98% van de respondenten burn-out symptomen ervaren – vermoed wordt dat ze moeite hebben om zich los te koppelen van het werk na kantoortijd. Expats ervaren bovendien een groot gevoel van isolement, waarbij 87% aangeeft zich hulpeloos, gevangen of verslagen te voelen en 86% zich afgezonderd en/of eenzaam voelt. Het lijkt erop dat de aarzeling van Belgische werknemers om te emigreren wordt versterkt door het feit dat het leven als expat de afgelopen tweeënhalf jaar niet gemakkelijk was.
Gilles Nyssens, een Belgische werknemer die voor een opdracht naar Zuid-Afrika verhuisde, bevestigt de emotionele strijd waarmee expats te kampen hebben: “Het is zeker waar. Stress en eenzaamheid zijn een groot probleem” Hoewel hij zichzelf gelukkig prijst dat hij tal van hoogtepunten heeft kunnen meemaken, waaronder de geboorte van een tweede kind, waren er ook moeilijke momenten die Gilles het gevoel gaven emotioneel onvoorbereid te zijn op zijn missie in het buitenland. Hij raadt iedereen die naar het buitenland verhuist aan om de potentiële impact op hun geestelijke gezondheid niet te onderschatten.
“Alledaagse zorgen over het welzijn kunnen snel escaleren als ze niet goed worden ondersteund.” Gilles besluit: “Over het algemeen is de expat-ervaring geweldig en zou ik het zo weer doen. Om hoofd te kunnen bieden aan de gepaarde uitdagingen, moet men ervoor zorgen dat expats een lokaal ondersteuningsnetwerk hebben, bovenop de steun van hun werkgever.”
Uit de Cigna 360 Global Well-Being Survey blijkt eveneens dat, hoewel ongeveer een derde (29%) van de expatbevolking bezorgd of onzeker is over hun financiële situatie, een grote meerderheid nu een comfortabele levensstijl verkiest boven een riant salaris, als het gaat om de belangrijkste overweging om naar het buitenland te verhuizen. Deze sterkere focus op een fijne levensstijl leidt ertoe dat expats liever naar plaatsen dicht bij huis willen worden uitgezonden.
Vooral voor expats die al langer in het buitenland wonen (>3 jaar), wordt dichter bij familie zijn een belangrijkere overweging. Deze voorwaarde is even belangrijk geworden als een betere levensstijl (momenteel belangrijkste beweegreden) voor de expat die langer in het buitenland verblijft (>5 jaar). Deze ontwikkeling heeft geleid tot een sterke regionalisering binnen de expatgemeenschap, wat het voor werkgevers opnieuw moeilijker maakt om werknemers uit te zenden naar het buitenland.
Arjan Toor, CEO van Cigna Europe, bevestigt dat werkgevers voor een grote uitdaging staan om aan deze verschuiving in levensstijl tegemoet te komen, en het expataanbod dienen te herzien. “Het feit dat Belgische werknemers thuisblijvers zijn, komt nog eens bovenop het feit dat de ‘expat-droom’ duidelijk is veranderd: meer en meer mensen geven voorrang aan een gebalanceerde levensstijl, familie en vrienden wanneer ze een verhuizing voor het werk plannen. Als gevolg daarvan zouden werkgevers in de toekomst wel eens voor grote uitdagingen kunnen komen te staan bij het vervullen van vacatures in het buitenland.”
Bijna driekwart (73%) van de ondervraagden geeft toe dat ze sinds de pandemie hun “prioriteiten in het leven hebben heroverwogen”, waarbij meer dan een kwart van de toekomstige expats zegt dat flexibele uren een must zijn, en 16% aangeeft dat ze de mogelijkheid willen hebben om vanaf elke locatie ter wereld te werken.
“Organisaties zullen moeten herbekijken hoe ze expatmissies vormgeven. Rekening houdend met toenemende digitale vermoeidheid en het feit dat de meeste bedrijven nog steeds veel waarde hechten aan het uitzenden van werknemers naar het buitenland, zullen werkgevers met oplossingen moeten komen zoals kortere uitzendingen, aangepaste selectie- en voorbereidingsprocedures, en geschiktere (geestelijke gezondheids-)voordelen, om zo een meer hybride expatsysteem te creëren”, voegt Toor toe.
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
