In een tijdperk waarin veranderingen elkaar snel opvolgen, kijkt iedereen maximaal vier jaar vooruit. In onze interviewreeks ‘De toekomstkoffer’ nodigen we CHRO’s daarom uit om op langere termijn te denken. Want de keuzes die zij vandaag (niet) maken, bepalen (grotendeels) mee de toekomst van werk en HR. We stellen hen voor een uniek scenario: ze krijgen de kans om een toekomstkoffer samen te stellen die pas over 20 jaar geopend zal worden. Deze koffer bevat 5 voorwerpen die hun visie en nalatenschap als HR-leiders weerspiegelen: het belangrijkste HR-thema dat de komende 20 jaar volgens hen aan belang zal winnen; een persoonlijke boodschap; een symbool van hun bedrijfscultuur; een persoonlijk item en een HR trend die volgens hen in 2045 nog steeds relevant zal zijn. In deze editie duiken we in de toekomstkoffer van Jan Ooms, Head of HR & Change bij Brussels Airlines.
Jan Ooms is Head of HR & Change bij Brussels Airlines, de nationale luchtvaartmaatschappij van België en een belangrijke speler binnen de Lufthansa Group. Vanuit Brussels Airport verbindt de luchtvaartmaatschappij niet alleen bestemmingen, maar ook meer dan 65 nationaliteiten in één organisatie. In zo’n internationale context is het geen toeval dat net balans, nuance en verbinding de sleutelwoorden zijn in hoe Jan zijn rol invult.
Psychologische veiligheid is de sleutel tot toekomstbestendig werkgeverschap
Als internationale werkgever met duizenden medewerkers staat het bedrijf midden in een sector vol verandering en complexiteit. In die context wil Jan van Brussels Airlines een echte Employer of Choice maken in België. Dat begint volgens hem bij één cruciale voorwaarde: psychologische veiligheid. “Als mensen zich niet veilig voelen in een team, wordt het onmogelijk om écht samen te werken of jezelf te tonen,” zegt hij. Psychologische veiligheid is dan ook het eerste item dat een plek krijgt in zijn toekomstkoffer. “In tijden van onzekerheid en transformatie moeten we als HR bewaken dat die veiligheid er is en blijft. Zonder vertrouwen is er geen verbinding, geen groei.” En dat begint bij het bespreekbaar maken.”
De verleiding van zwart-wit is groot – HR brengt nuance
“AI ontwikkelt zich razendsnel – zó snel dat we nu al nauwelijks kunnen bevatten wat er eind 2025 allemaal mogelijk zal zijn.” En toch beseffen veel organisaties nog onvoldoende wat die evolutie écht betekent. Mijn boodschap aan toekomstige HR-leiders is eenvoudig, maar essentieel: jullie zullen werken in een wereld die ik me vandaag amper kan voorstellen. Wat er ook verandert, één kerntaak van HR blijft overeind: de mens centraal zetten. Veel zal geautomatiseerd worden, maar mensen – met hun dromen, angsten, talenten en grenzen – blijven het kloppend hart van elke organisatie. De verleiding zal groot zijn om technologie en efficiëntie voorop te zetten, omdat die snel resultaat opleveren. Maar HR moet net de tegenkracht vormen. HR moet durven blijven investeren in mensen, in diversiteit, in kleur en in nuance. Anders dreigen we af te glijden naar een zwart-wit maatschappij waarin menselijke waarden ondersneeuwen. AI brengt ongetwijfeld productiviteitswinst, maar als de mens uit beeld verdwijnt, raken organisaties hun ziel kwijt. Dat zal zich uiteindelijk tegen hen keren. HR kan het evenwicht bewaren. Niet door AI tegen te houden – dat is onmogelijk – maar door het verstandig en mensgericht in te zetten.”
Een kompas en een kookboek: richting geven en verbinden
Als symbool van de cultuur bij Brussels Airlines kiest Jan Ooms voor een kompas. Niet toevallig: “We vliegen van bestemming naar bestemming, en dat vraagt niet alleen oriëntatie in de lucht, maar ook in hoe we met elkaar samenwerken.” Het kompas staat voor richting, waarden en de continue zoektocht naar balans in een diverse, internationale context. Met meer dan 65 nationaliteiten aan boord is diversiteit geen slogan, maar dagelijkse realiteit. “Het is zoeken, aftasten, botsen soms – maar altijd weer bijsturen en verrijken. Het kompas helpt ons op koers te blijven, ook als het turbulent wordt.”
Naast dat symbolische kompas legt Jan nog een ander voorwerp in zijn toekomstkoffer: een kookboek – bij voorkeur eentje voor op de barbecue. “Koken is mijn manier om te verbinden. Op mijn Green Egg of Ofyr experimenteer ik graag, en wat ik maak is altijd bedoeld om te delen. Dat is voor mij leiderschap in essentie: zorgen voor, creëren, samenbrengen.”
Twee verschillende objecten, maar ze vertellen samen één verhaal: van richting geven én nabijheid tonen. Van koers én connectie. Of het nu op 10.000 meter hoogte is, of rond het vuur in de tuin: het gaat erom mensen samen te brengen en ze het gevoel te geven dat ze erbij horen. Dat is de cultuur die Jan wil doorgeven aan de toekomst.
Leren van en met elkaar – ook in 2045
Een trend waarvan Jan Ooms overtuigd is dat die in 2045 nog steeds relevant zal zijn? Samenwerking tussen mensen met uiteenlopende achtergronden en levensfases. We zullen langer werken én vaker in gemengde teams – wat volgens hem vooral kansen biedt. “Ik zie daar helemaal geen probleem in. Integendeel: het is een rijkdom.”
Voor Jan draait het niet om de verschillen tussen generaties, maar om het potentieel dat ontstaat als mensen bereid zijn om van en met elkaar te leren. “Als we dat goed faciliteren, kan die diversiteit aan perspectieven een enorme meerwaarde zijn. Maar dat vraagt wel een werkomgeving waar mensen zich veilig voelen om ideeën en ervaringen te delen.” Daarin blijft psychologische veiligheid volgens hem een absolute basisvoorwaarde. “Het creëren van een klimaat waarin iedereen zichzelf kan zijn en gehoord wordt, is essentieel – vandaag en in de toekomst. Want echte samenwerking begint bij vertrouwen.”
De toekomst van HR is groter dan werk alleen
Jan Ooms ziet HR als motor voor menselijkheid én maatschappelijke impact. Hij gelooft sterk dat HR een sleutelrol speelt in het bewaken van menselijke connectie: empathie, betrokkenheid, en ruimte om jezelf te zijn. “De komende twintig jaar wordt dat essentieel.” Tegelijk ziet hij hoe bedrijven een steeds grotere maatschappelijke rol opnemen. En precies daar komt HR in beeld als richtinggevend kompas. Thema’s als inclusie, mentale gezondheid, duurzaamheid en samenwerking over verschillen heen zullen steeds prominenter worden – en HR kan daarbij een krachtige hefboom zijn.
HR is volgens Jan niet langer een ondersteunende dienst, maar een strategische partner die mee bepaalt hoe werk eruitziet en welke waarden een organisatie wil uitdragen. “In bedrijven waar HR vandaag nog niet aan tafel zit, blijft heel wat potentieel liggen. De tijd is rijp om die rol voluit op te nemen.” Het wordt een tijdperk vol uitdagingen, maar ook van enorme betekenis. “HR krijgt steeds meer de kans om het verschil te maken – voor mensen, voor organisaties, en voor de samenleving als geheel.”
De menselijke maat in moeilijke momenten
Wat hij hoopt achter te laten, is voor Jan Ooms meer dan een resultaat – het gaat om mensen. “Wat ik écht hoop, is dat ik mensen heb kunnen helpen om in zichzelf te geloven en om iets in zichzelf te zien wat ze misschien zelf nog niet zagen. Zoveel mensen houden zichzelf klein. Als ik hen nét dat zetje heb kunnen geven om te groeien, om een stap te zetten, dan is dat voor mij de grootste voldoening.”
Hij denkt ook aan de leiders met wie hij heeft samengewerkt. “Leiderschap vraagt moed, zeker wanneer het moeilijk wordt. Maar wat het verschil maakt, is of je daarbij menselijkheid bewaart. Als er mensen zijn die zeggen: ‘Jan heeft mij geholpen om als leider sterker én menselijker te zijn’, dan raakt me dat.”
En dan zijn er nog de organisaties die door verandering gingen – soms zwaar, soms pijnlijk. “Ik heb meerdere herstructureringen begeleid, bij Brussels Airlines en elders. Als er achteraf wordt gezegd: ‘Het was moeilijk, maar het gebeurde op een duurzame en menselijke manier’, dan weet ik dat ik mijn job goed heb gedaan.”
Een blik op 2045
“In 2045 zal ik nog aan het werk zijn – daar twijfel ik niet aan,” glimlacht Jan Ooms. “Misschien niet meer als CHRO, maar als mentor voor jonge professionals die op zoek zijn naar richting en inspiratie. In die rol kan mijn toekomstkoffer misschien opnieuw open als gesprekstarter, als bron van reflectie.” Tegen dan hoopt hij nog meer balans gevonden te hebben tussen werk en leven. “Meer tijd voor mijn gezin, familie en vrienden. En als ik dan nog steeds kan koken, mensen rond het vuur kan samenbrengen – dan is dat voor mij het ultieme evenwicht.”
Tegelijk blijft hij nuchter over wat ons te wachten staat. “De komende jaren worden uitdagend. Veel organisaties zijn nu al – vaak onder de radar – bezig met herstructureringen. De impact van AI zal enorm zijn. Juist daarom wordt het essentieel om die balans te bewaken: tussen efficiëntie en menselijkheid, tussen technologische versnelling en menselijke verbinding.”
