Waarom de beste HR geen HR meer is, maar misschien wel een chef-kok?

Waarom de beste HR geen HR meer is – zo luidt de ondertitel van #ZigZagHR, het boek dat aan de basis ligt van dit tijdschrift. Aan welke profielen kunnen we ons als HR professionals dan wel best spiegelen om relevant te blijven? Een vraag voor een ervaren HRM’er. Christophe Vanden Eede, Global Head of Talent Management bij bpost Group en #ZigZagHR Wijze, neemt de handschoen op en nodigt ons uit op zijn maandelijkse zoektocht.

Je wordt natuurlijk niet zomaar een chef-kok. Er gaan heel wat jaren studie en werkervaring aan vooraf alvorens je de nodige expertise hebt opgebouwd. Je moet je het jargon eigen maken, producten, materiaal en kookprocessen leren. Om een erkend chef te worden, zal je ook in de verschillende parties gewerkt moeten hebben, zodat je even goed weet hoe je best brood afbakt, de perfecte côte à l’os grilt, als de juiste consistentie krijgt in een sabayon. Chefs zijn met recht en reden fier op hun vak en kunde.

Alles start met de kwaliteit van wat je aanbiedt en weten hoe je het bereidt, inclusief de precieze afkruiding. De klant verwacht echter méér. Het oog wil ook wat, dus dient de chef ook kunstig te dresseren, het restaurant stijlvol aan te kleden en de juiste wijnkaart te kiezen. Weinig chefs zijn top in alles en daarom delegeren ze naar een expert (zoals een sommelier of een binnenhuisarchitect).

Als chef produceer je geen (luxe) eenheidsworst. Klanten verwachten dat er rekening wordt gehouden met hun allergieën en kleinste wensen. Je processen moeten erop afgestemd zijn om de ervaring te personaliseren. Zo maak je nog het verschil in de beleving, zorg je ervoor dat klanten terugkomen en verdien je vijf sterren op Tripadvisor.

Want een chef is nu ook een marketeer. Hun brand maakt of kraakt hun carrière. Daarom draven ze ook op in tv-programma’s, waarin ze ongezouten hun mening verkondigen, ook over zaken die soms ver van hun expertise verwijderd liggen. Je maakt als chef nu eenmaal deel uit van de wijdere wereld.

Hoe groter het aantal gasten, hoe groter het keuken- en zaalteam. Elk heeft zijn rol en de machine draait niet goed als een schakel hapert, zelfs de kleinste. Zo heeft René Redzepi, de sterrenchef van het befaamde Noma in Kopenhagen, eens de trofee van beste restaurant ter wereld laten ophalen door zijn plongeur, zeg maar afwasser. Als chef ben je niet enkel bezig met je eigen ontwikkeling, maar steek je zeker zoveel tijd in de groei van je teamleden.

Als chef moet je ook mee met je tijd. Met de recepten van 30 jaar geleden zal je nu niet veel mensen meer overtuigen. Je moet durven klassiekers van de kaart smijten en mee blijven met de laatste inzichten. Veel chefs hebben ook een onmiskenbare drang tot experimenteren. Vooraleer ze een nieuwe signature dish hebben uitgevonden, zijn er heel wat creaties in de vuilnisbak beland.

Onderschat zeker de stress niet. Vaak zijn chefs al vroeg uit de veren, hebben ze amper tijd om even te gaan zitten en zijn ze ‘s avonds laat nog altijd in de weer. Hoewel ze dagelijks bezig zijn met voeding, tonen hun BMI- en cholesterolwaarden vaak aan dat ze niet altijd voor de wellbeingoptie gaan. Mogelijk is het daarom dat heel wat topchefs gekend zijn om hun botte communicatie en woede-uitbarstingen als het niet loopt zoals ze voor ogen hadden.

De grote focus op rankings en awards allerhande zorgt voor heel wat na-ijver tussen chefs, waardoor nieuwe kennis van producten en procedés niet snel gedeeld wordt. Ondertussen blijven vooral oudere blanke mannen de dienst uitmaken in de rankings.

Als HR kunnen we zeker leren van een chef hoe jezelf in de markt te zetten en je processen zo aan te passen, dat je gepersonaliseerde kwaliteit kan leveren binnen wat er voorhanden is. Als HR dien je echter ook voldoende voor jezelf te zorgen als je voor anderen wil kunnen zorgen. Daarom ga ik naarstig verder op zoek naar een nieuwe kandidaat voor volgende maand. Maar nu eerst even een hapje eten.