Wat heb ik de afgelopen week gehoord, gezien en gelezen. Wat heeft me daarbij verrast, verbaasd en ontgoocheld. En wat heb ik daaruit geleerd? In deze blog laat ik je meekijken in mijn mosterdpot en deel ik 3 inzichten uit de voorbije week, over de arbeidsmarkt, HR, leiderschap en loopbanen. Deze keer lopen podcasts daar als een rode draad doorheen…
Scheidingsringen en ontslag
Wist je dat koppels die scheiden in Japan steeds vaker een ‘divorce ceremony’ organiseren? Daarbij slaan ze hun trouwringen met een hamer kapot. Dat las ik in Sabato. Een minder dramatisch alternatief is de ‘scheidingsring’, waarbij je het goud van je trouwring na een relatiebreuk laat verwerken tot een nieuw juweel. En dat is blijkbaar een trend. Een scheiding hoeft met andere woorden niet negatief te zijn. Voor de meeste mensen betekent het zelfs een nieuwe start.
Het deed me denken aan de podcast die ik recent opgenomen heb met Inge Rijcken van Randstad Risesmart. We hadden het daarin ook over ontslag en waarom ook ontslag niet negatief hoeft te zijn. Vanuit haar professionele rol ontmoet ze heel wat mensen die ontslagen zijn en daardoor heeft ze ook een goed zicht op wat medewerkers gemist hebben op het moment dat ze de organisatie verlaten. Inge is een vat vol inspiratie waar je binnenkort gretig in kan duiken: op 19 november dan komt deze aflevering ‘Ontslag hoeft niet negatief te zijn‘ online.
Generatiedenken is achterhaald
Een recente review studie toont aan dat er geen sterk wetenschappelijk fundament is voor het generatiedenken. De theoretische basis ontbreekt, er is geen conceptuele overeenstemming over de indeling van generaties, de vele generatie onderzoeken blijken methodologisch zwak, zijn daardoor onbetrouwbaar en mogen dus niet gegeneraliseerd worden.
De generatieverschillen die wij zien bestaan dus eigenlijk niet. Meer nog, clichés over generaties zijn kwalijk, leiden tot vooroordelen, stereotypering en in het slechtste geval zelfs tot discriminatie. En dat is strafbaar.
Over discriminatie hebben we ook een boeiende podcast opgenomen met Inger Verhelst van Claeys & Engels. Laat ons het hele idee van generatieverschillen dus maar meteen de prullenbak ingooien. In het volgende Bookazine halen we overigens nog een aantal hardnekkige mythes onderuit in een uitgebreid dossier over Evidence Based HR.
Offline, rust en connectie
Afgelopen zaterdag was ik op het Podcastfestival in Oostende met een van mijn sluimervriendinnen (zoek dat maar even op in het grote ontbreekwoordenboek) en tijdens op opname van de podcast ‘Ben ik de Trut’ ontdekte ik het bestaan van het Yondr smartphone hoesje.
Yondr werd blijkbaar ontwikkeld door Graham Dugoni die op het idee kwam voor deze hoesjes op een festival in San Francisco toen een dronken dansende man zonder zijn toestemming gefilmd werd en het filmpje op YouTube verscheen.
Verschillende artiesten zijn ondertussen in zee gegaan met Yondr omdat het constant filmen en flitsen storend is, ook voor andere concertgangers overigens. Elke concertganger steekt zijn/haar smartphone in een Yondr-hoesje. Dat zakje wordt vergrendeld tot je het concert verlaat. Je kan jouw telefoon met andere woorden niet meer gebruiken tijdens het concert.
Momenteel wordt het blijkbaar ook in Amerikaanse scholen gebruikt. Met als gevolg dat de resultaten van de studenten verbeteren. Maar er is ook meer lawaai in de klas, want de jongeren babbelen nu weer meer met elkaar dan vroeger.
En dat deed me denken aan de offline club, waarbij mensen bij aankomst op een event hun telefoon inleveren en genieten van een avond zonder de constante afleiding van hun smartphone. Het initiatief komt uit Nederland en ging viraal met een reel op Instagram. Het draait eigenlijk om drie dingen: offline zijn, rust en connectie.
Iets wat we ook op de werkvloer ook goed kunnen gebruiken. Misschien moet ik de initiatiefnemers van de offline club of de uitvinder van het Yondr hoesje ook eens interviewen, wat denk jij?
Voila, volgende week ben ik weer met nieuwe verbanden, trends en trillingen die jij misschien nog niet opgemerkt had.
Tot dan!
