Geen producten in je winkelwagen.
Op 12 maart 2020 vaardigde de Nationale Veiligheidsraad strikte beperkingen in om de COVID-19 epidemie in te dijken. Eén van de belangrijkste maatregelen was de lockdown waardoor in heel wat bedrijven telewerken massaal ingevoerd werd.
Telewerken lijkt eenvoudig: de werknemer doet gewoon wat hij of zij normaal op het bedrijf doet, maar dan van thuis uit of vanuit een andere locatie. Zo eenvoudig is het natuurlijk niet. Er zijn heel wat vragen ook op juridisch vlak: Hoe zit het bijvoorbeeld met frequentie van telewerk, wat zijn de minimale vereisten, hoe zit het met bereikbaarheid, met het recht op deconnecteren, welke ondersteuning moet voorzien worden? Hoe zit het met ergonomie? Wat met internetbeveiliging? Welke kosten worden wel of niet vergoed? Hoe wordt IT support geregeld? Welk materiaal en welke vergoedingen moeten voorzien worden? En wat als er zich een ongeval voordoet in de huiskamer? Door het opstellen van een degelijk telewerk-beleid kunnen heel wat vragen beantwoord worden én onzekerheden die er ongetwijfeld zijn weggenomen worden. Ook al is telewerken bij heel wat bedrijven een direct gevolg van de sanitaire maatregelen, het is duidelijk dat werkgevers dit in de toekomst zullen bestendigen en dat werknemers dat ook verwachten.
En terwijl iedereen tips & tricks, do’s en don’ts deelt en ons wil behoeden voor grote gevaren, kruip ik in het hoofd van twee experten die jou geen best of next practice gaan delen maar wel het juridisch kader: Inger Verhelst en Julie Devos van Claeys & Engels, marktleider in België als het gaat over juridische HR-dienstverlening.
Bekijk of beluister onze podcasts op
