Geen producten in je winkelwagen.
Ik heb drie wijzen rondom mij verzameld.
De eerste wijze is mijn vader. Hij kent het kind in mij. Hij heeft me zien groeien van een onzeker meisje dat nog niet goed wist wat ze wilde naar een onzekere vrouw die ondertussen vrij goed weet wat ze wil. Met vallen en opstaan. Zelden heeft hij ingegrepen, altijd stond hij klaar, ook al zag ik het niet altijd. “Je kan alles worden, als je er maar hard genoeg voor werkt”, zegt hij. “En het is belangrijk om een doel te hebben, want het leven is een reis.” Dat je niet alles kan worden wat je wil, ongeacht hoe hard je ervoor werkt, heb ik ondertussen ondervonden. Mijn drie wijzen hebben niet altijd gelijk.
Dat het leven een reis is, kan mijn tweede wijze beamen.
En de reis is altijd belangrijker dan de bestemming, vult hij aan. We kennen elkaar nog niet zo lang, mijn tweede wijze en ik. Hij kent de professional in mij, die zich blijft ontwikkelen. Met vallen en opstaan. Hij heeft me zien groeien. We praten veel, vooral over het werk. Ik heb daar veel aan. Het proces, wat ik doe en wat me daartoe bewogen heeft, daar sta ik uiteindelijk alleen. Maar door de spiegel die hij me voorhoudt, is het alsof ik niet alleen onderweg ben. Hij wandelt naast me en leest me, zelfs in wat ik niet zeg. “Blijven bewegen, Lesley”, klinkt het als hij mijn aarzeling voelt. Dat ik zorg moet dragen voor mezelf, sluit hij nagenoeg elk gesprek af. Dat ik ook moet weten wanneer te stoppen met werken, is zijn feedback als ik om middernacht nog een mail stuur.
Daar wordt mijn derde wijze blij van.
Als ik stop met werken. Ik ben bijna 16 jaar getrouwd met Sven, mijn derde wijze. Hij kent me het best: de echtgenote, de moeder, het kind, de professional, maar vooral het vat-vol-tegenstrijdigheden. Het leven is niet makkelijk voor mijn derde wijze. LLL staat niet alleen voor Levenslang en Levensbreed Leren, maar ook voor Leren Leven met Lesley, grapt hij dan. We komen uit twee andere werelden, en net dat maakt dat we elkaar aanvullen en doen groeien. Met vallen en opstaan. Dat ik me beter niet zo kwetsbaar opstel, waarschuwt hij. Maar ik wil die kwetsbaarheid koesteren. Kwetsbaarheid is het beste van jezelf geven, vanuit een vertrouwen in jezelf en in datgene waarvoor je staat. Het gaat over authenticiteit, leiderschap en zelfleiderschap. Toch?
De derde wijze heeft wel een punt!
Ik heb geen enkele garantie dat het goed zal uitpakken als ik me kwetsbaar opstel. Hoe weet ik of ik iemand kan vertrouwen? Er bestaat geen het-is-veilig-lichtje. Het begint wel altijd met vertrouwen. Dat heb ik onthouden uit mijn gesprek met Toon Bossuyt, CEO van BOSS Paints. Als leidinggevende geef je vertrouwen aan medewerkers. En dat vertaalt zich in een stapel jetons: elke keer als een medewerker iets doet waardoor je vertrouwen in hem toeneemt, voeg je jetons toe. Als hij iets doet waardoor je vertrouwen een deuk krijgt, gaat er een jeton (of verscheidene) af. Dat werkt ook in de andere richting van medewerkers naar leidinggevenden. Ik vind dat een schitterende metafoor voor leiderschap en ideaal als het-is-veilig-lichtje.
Wat vind jij?
Lesley Arens
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
