Yamina Krossa, van werkloosheidsval tot bevlogen netwerker, fondswerver en coach

Bij #ZigZagHR kijken we al graag eens over het muurtje en zo komen we terecht bij markante mensen die op het eerste zicht helemaal niets met HR te maken hebben maar waar HR zeker ook één en ander kan van opsteken. Zo kwamen we ook terecht bij Yamina Krossa.

Yamina werd uitgedaagd op haar fysiek welzijn (ze overwon borstkanker) en op haar financieel welzijn (ze groeide op in armoede) maar als het gaat over mentaal en sociaal welzijn, is ze ij-zer-sterk. Met haar vzw Benetiet veranderde ze de wet in het voordeel van borstkankerpatiënten, met BOOST verandert ze het leven van kwetsbare jongeren. Elke negatieve ervaring weet ze om te buigen tot iets positiefs én veel groter dan zichzelf. Yamina Krossa is hét bewijs dat één straffe madam wel degelijk het verschil kan maken.

We laten je alvast even proeven van het interview met haar dat je deze maand kan lezen in #ZigZagHR

3 hefbomen Om uit de armoede te geraken

Hefboom 1: diploma

“Als alleenstaande mama van 19 jaar met een zoontje van 2 jaar en geen netwerk om op te terug te vallen, was ik ervan overtuigd dat ik een diploma moest halen. Ik was tweetalig en dat heeft me geholpen om jobs te vinden, maar ik was ervan overtuigd dat een diploma het verschil zou maken, dus ik schreef me in voor tweedekansonderwijs. Maar de opvang van mijn zoontje kostte zo veel, dat ik noodgedwongen overgestapt ben naar zelfstudie. Uiteindelijk heb ik mijn diploma gehaald via de examencommissie. Ik was beschaamd voor mijn ploeter-cv tot Hilde Haems (nu Chief Human Capital Officer bij Ackermans & van Haaren, n.v.d.r.) bij wie ik solliciteerde, me zei dat het behalen van een diploma in het volwassenenonderwijs in moeilijke omstandigheden in het vet zou moeten staan op mijn cv.”

Hefboom 2: werk

“Ik was werkloos, maar kreeg een hogere uitkering dan het loon voor een job waarvoor ik solliciteerde. En dan moest ik nog kinderopvang en verplaatsingen betalen. Toch heb ik de job aanvaard, ik wilde vooruit, mijn kind moest het beter hebben. Werk was dus een must, en werkgeluk was op dat moment van ondergeschikt belang. Zo heb ik nog minder evidente beslissingen genomen. Steeds kon ik doorgroeien. Toen ik zonder het gevraagde diploma toch aan de slag kon als directiesecretaresse, besefte ik dat ik de inhaalbeweging had gemaakt. Werk is dus een belangrijkere hefboom dan het diploma.” Wat later voegt ze eraan toe: “Nu ja, het juiste diploma is blijkbaar wel belangrijk bij overheidsinstanties. Daar worden mensen nog altijd de toegang ontzegd op basis van een diploma.”

Hefboom 3: doorzettingsvermogen

“Je moet de kansen zien én willen grijpen. In 1994 bezocht ik elke dag alle uitzendkantoren. Werkgeluk is belangrijk, maar we mogen niet vergeten dat heel wat mensen vooral bezig zijn met overleven. Al doende heb ik geleerd dat ik graag mensen van dienst ben en dingen regel. Daar had ik talent voor, pas later is dat werkgeluk geworden. Misschien moet je werkgeluk niet nastreven, soms ontdek je het. Werkgeluk? Het gaat er veeleer om of je je missie hebt gevonden. Als je continu het grote geluk nastreeft, riskeer je het grootste deel van de tijd bijzonder ongelukkig te zijn.”

Meer lezen? Abonneer je nu op #ZigZagHR of koop het januari nummer