Moeder, waarom leren wij (het nog steeds niet)?

Christophe Vanden Eede is Global Head of Talent Management bij bpost Group International en #ZigZagHR Wijze. Hij zoekt elke maand inspiratie in het gewone leven voor een buitengewoon HR-beleid.

Dankzij een nakomertje ben ik al 9 jaar voorzitter van het oudercomité van de lagere school van mijn kinderen. In al die jaren heb ik veel respect gekregen voor de passie die directies, het lerarenkorps en het onder­steunend personeel dag in dag uit tonen voor de ontwikkeling van onze kinderen. Zij bewijzen dat iedereen een kans verdient en daarbij geholpen moet worden op zijn of haar niveau. Nog meer dan bedrijven worden scholen geconfronteerd met een divers publiek, aangezien ze bijna niet kunnen kiezen wie ze toelaten. Door die diversiteit aan culturen, financiële draagkracht en intellectuele capaciteiten zijn leerkrachten wel gedwongen om inclusief te zijn als ze willen slagen in hun opdracht.

Wat me opvalt, is de personalisering die ze aan de dag leggen om de leerstof, de manier van aanleren en zelfs het testen aan te passen aan de noden van zo veel mogelijk kinderen. Zonder te stigmatiseren, differentiëren ze: groene kaften met moeilijke wiskundeoefeningen voor de leerlingen die zich vervelen in de wiskundeles, gele kaften met leesteksten voor kinderen die nog niet het gewenste leesniveau hebben bereikt, ondersteuning door een taakleerkracht om toch de juiste krul in die ‘k’ te krijgen, sterke leerlingen die als een soort mentor optreden voor zwakkere leerlingen uit lagere klassen …

En dat alles in een context van steeds minder subsidies en moeilijk in te vullen vacatures. Het vergt veel creativiteit, flexibiliteit en de wil om elkaar te helpen. Bedrijven vallen nog al te vaak terug op oude recepten om een antwoord te bieden aan gelijkaardige problemen. Dezelfde jobomschrijvingen voor iedereen, rigide competenties en standaard trainingen zijn echt niet meer de oplossing voor de problemen waar we voor staan.

Soms vraag ik me af of we het in bedrijven niet wat te ingewikkeld maken? Diversiteit, inclusie, equity, belonging … Eigenlijk draaien al die concepten om hetzelfde: respect voor de anderen en voor het anders zijn. De uitdagingen waarmee onze scholen nu kampen zijn ongetwijfeld dezelfde als die waarmee we kampen als bedrijven. Dat geldt nog meer wanneer de huidige schoolgaande jeugd op de arbeidsmarkt komt, want zij hebben hoge verwachtingen.

We zullen echt een tandje moeten bijsteken. Anders zou het best wel eens kunnen dat wij een onvoldoende krijgen van hen.