Kijken we te eng naar leren?

Je baas heeft er alle baat bij dat je piano leert spelen. Het is de kop van een artikel in de Standaard, verschenen begin november waarin professor Ans De Vos levenslang leren een bredere invulling wil geven.

Onze nieuwsgierigheid was gewekt. Door piano te spelen, leer je geen specifieke competenties voor je job, zegt ze, maar ontwikkel je wel vaardigheden die ook op de werkvloer heel waardevol zijn: door elke dag een kwartier te oefenen, leer je dat volhouden loont, dat iets wat je aanvankelijk niet kon, dan toch niet onmogelijk lijkt. En wie positieve ervaringen heeft met leren, ook als het bijvoorbeeld om pianospelen, gaat, zal er ook op het werk meer open voor staan.

Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?

Waarschijnlijk niet.

Maar het was wel de aanleiding om Ans De Vos nog eens uit te nodigen op de #ZigZagHR kantoorboot in Gent.

Als we het discours over leren voeren, mogen we niet te eng kijken en zeker niet problematiseren. Er wordt heel veel geleerd en er is heel veel plezier, maar door een te enge blik laten we veel kansen liggen. Ook op de werkvloer. Als alternatief voor levenslang leren, hebben we het daarom beter over leercycli. Leren vraagt tijd en die tijd moeten we geven.
Ans De Vos

We hebben het ook beter niet meer over de mismatch en het loont het meest als we vooral focussen op de lange termijn.

Een boeiende podcast over loopbaanmobiliteit en dynamiek in je loopbaan brengen; over de filosofie van leren die vaak wordt tegengewerkt door de operationele druk. Hoeveel is leren ons eigenlijk waard? Hoe veel budget willen we beschikbaar stellen en hoeveel dagen trekken we ervoor uit? Over de verbindende kracht van leren én een duidelijke opdracht voor HR: kom uit je bubbel en denk ruimer dan de context van je eigen vakgebied en eigen organisatie.

Enjoy!

Lees verder