Geen producten in je winkelwagen.
Ik voel me als HR Manager helemaal niet geïnspireerd door de Happiness Hype en voel me er nog minder verantwoordelijk voor. Zo startte Martine Van Camp haar LinkedIn post midden december als reactie op mijn oproep naar een HR Manager met een uitgesproken mening TEGEN de Chief Happiness Officer. Martine kroop naar aanleiding daarvan in haar pen.
Nee, natuurlijk heb ik niets tegen het streven naar geluk of mensen die gelukkig willen zijn maar het lijkt alsof de wereld in de ban is van de zoektocht naar geluk. Denk maar aan de vele boeken die al over het thema geschreven zijn, het jaarlijks ‘happiness report’ van de VN, de ‘Week van het Werkgeluk’ in september en al de social media beelden die we massaal verspreiden om aan de buitenwereld te laten zien hoe gelukkig we toch wel zijn.
Het was pas toen er meer en meer stemmen opgingen om de HR functie om te vormen tot ‘Chief Happiness Officer’ dat mijn stekels helemaal omhoog kwamen.
Vindt men nu echt dat het een taak is van HR om te zorgen voor het geluk van alle medewerkers?
Alsof het nastreven van geluk uitbesteed kan worden aan derden. Alsof geluk uitgedeeld kan worden. Alsof het aan HR is om de sleutel van het gelukskistje te zoeken voor iedere medewerker.
En, wat is er trouwens verkeerd aan af en toe eens ongelukkig zijn? Dat is toch ‘des mensen’, niet? Door een ‘Chief Happiness Officer’ aan te stellen, lijkt het wel of we niet meer ongelukkig mogen zijn? Bovendien, hoe kunnen we iets betekenen voor de wereld rondom ons als alleen ons eigen geluk van tel is? Hoe meer ik erover nadenk hoe individualistischer ik het concept geluk vind.
Wat me veel meer aanspreekt als mens én als HR-verantwoordelijke is het concept zinvolheid. ‘meaningfulness’. Ik ontdekte een vrij eenvoudige formule om het onderscheid helder te stellen:
Daar waar geluk meer te maken heeft met ‘nemen’, gaat het bij zinvolheid veel meer over ‘geven’
Niets verkeerds met het nastreven van ‘a happy life’ natuurlijk maar er ontbreekt nog iets. En een invulling daarvan is ‘a meaningful life’. Of om het met de woorden van Martin Seligman te zeggen: “Just as the good life is something beyond the pleasant life, the meaningful life is beyond the good life”.
De vraag van 1 miljoen is natuurlijk wat er dan nodig is om deze zinvolheid te ervaren, hoe bereik je dit?
Ook op deze vraag ontdekte ik een antwoord waarin ik me helemaal kan vinden. Dit kan nl. door op zoek te gaan naar je eigen IKIGAI. Dit is een Japanse term voor ‘reden van bestaan’, het is het samenvallen van je passie, missie, roeping en beroep. Het is misschien voor sommigen eerder een kwestie van semantiek maar voor mij klinkt het als muziek in de oren. Je talenten gebruiken voor dingen waar je goed in bent, die helemaal in lijn liggen met wie je bent, waarbij je iets waardevols kan bijdragen aan het groter geheel waar je deel van uitmaakt en waar je ook nog eens voor kan betaald worden. Fantastisch toch!
En het goede nieuws is dat iedereen een IKIGAI heeft! Het komt erop aan deze voor jezelf te ontdekken. Dit vraagt natuurlijk wel enige tijd en vooral veel zelfonderzoek, maar het is zeker de moeite waard.
Om terug te keren naar de LinkedIn post, het vervolg van mijn reactie was: « Waar ik me wel verantwoordelijk voor voel is het creëren van een werkomgeving waarin mensen zich kunnen ontwikkelen, kunnen groeien en met plezier en voldoening kunnen en willen werken tot aan hun pensioen of zelfs langer ».
Dit is volgens mij mijn IKIGAI op dit moment in mijn leven. En als HR-verantwoordelijke wil ik mijn collega’s met veel plezier helpen bij de zoektocht naar hun eigenste IKIGAI! Hier word ik wel warm van. Met dank aan @Vincent De Waele die mij tot deze inspirerende inzichten gebracht heeft.
Martine Van Camp is HR Country Lead België & Luxemburg bij HP
Schrijf je in op de wekelijkse HR-nieuwsbrief
