Niet zo snel Lesley

Ik was twaalf toen ik voor het eerst in mijn leven op skilatten stond. Ik voel me nog in een rotvaart die helling afkomen. Met een wit tweedehands skipak, een donkergroene trui met okergele rand, een jas met boorden in rood en groen en als kers op de taart een muts met zo’n pompon erbovenop, zodat iedereen zou herkennen van welke school ik was. Skiën kon je dat bezwaarlijk noemen. Ik zie meester Walleyn daar beneden nog staan zwaaien. Naast hem onze directeur, de huisarts, de skileraar. “Niet zo snel, Lesley”.

Het ging he-le-maal fout!

Ik ging recht naar beneden. Net als veel beginnende skiërs keek ik naar de sneeuw vlak voor mijn ski’s in plaats van recht voor me uit te kijken.

Door voor je uit te kijken in de richting die je uit wil, gaan je skilatten de richting uit die je wil, kan je anticiperen op wat er komt en kan je je snelheid aanpassen en van richting veranderen als dat nodig is.

Ik wist dat niet. Ik wilde gewoon snel gaan…

Recht naar beneden: Shuss skiën heet dat blijkbaar: ideaal om lange vlakke stukken te overbruggen, maar zeker niet geschikt bij steile afdalingen.

Afgelopen jaar stond ik weer op de skilatten. Met een trendy skipak (wat had je gedacht!) en met een helm (een gewaarschuwd vrouw is er minstens twee waard) en het ging al veel beter. Met een skileraar die me eerst had geleerd hoe te stoppen (belangrijk!), hoe weer overeind te geraken (minstens even belangrijk) en hoe ik in parallel naar beneden kon skiën.

#ZigZaggen noem ik dat 🙂

Net zoals het bij het skiën belangrijk is om vooruit te kijken in plaats van naar je eigen voeten om te kunnen anticiperen op wat komt, om wendbaar te zijn, zo ook is het in het leven en in je loopbaan belangrijk om vooruit te kijken zodat je niet – net zoals ik dertig jaar geleden – in een rotvaart die helling af komt en net voor de afgrond met een bonzend hart in de sneeuw ploft.

Het is al jaren dat ik met het idee speel om een boek te schrijven over hoe loopbanen anders kunnen, zullen en moeten vorm krijgen en wat dat dan concreet betekent voor HR, gebaseerd op mijn eigen ervaring en mijn eigen loopbaan.

Ik ging op zoek naar gelijkgezinden die net als ik een #ZigZag-profiel hebben en een #ZigZag-parcours hadden afgelegd maar evenzeer naar niet gelijkgezinden. Ik las honderden artikels online, bestelde boeken om op zoek te gaan naar informatie die me bevestigde maar nog meer naar informatie die me tegensprak. Tot ik Lisbeth Claus ontmoette. En alles wat ik aanvoelde, daar had zij jarenlang onderzoek naar gedaan. De skills set waarvan ik vond dat HR die moest ontwikkelen, noemde zij de HR-Stack. En we zijn beginnen schrijven.

Ondertussen ligt #ZigZagHR in boekhandels in België én Lisbeth is volop bezig met de vertaling naar het Engels en onze ambities zijn nog veel groter dan dat…

Ondertussen krijgt ik mailtjes en berichtjes van bedrijven en HR dat ze hiermee aan de slag willen, van professionals die zich hierin herkennen, die zich willen verenigen en aansluiten bij de #ZigZagHR-Community.

Wel, goed nieuws! Want Lisbeth en ik zijn volop bezig met de next steps. Dus #StayTuned

Heb je het boek nog niet gelezen? Bestel het dan via deze link en ontvang een gesigneerd exemplaar…

Tot gauw!

Wanderer, there is no road. The road is made by walking (Antonio Machado)